Liga 3

Handbal Brugge

Handbalclub Eeklo 2

Sasja HC 3

HHV Meeuwen

HC Don Bosco Gent

HC Leuven 2019

Uilenspiegel HV

Hv Arena

Olse Merksem HC

HK Waasmunster

Handbalclub Schoten

Handbalclub Attila Temse

Liefste dagboekIk schrijf kleine Post-its aan mezelf met daarop cryptische boodschappen die me herinneren aan het feit dat alles goed komt, dat het uitgestippelde pad de moeite waard is. Zowel op persoonlijk, als op sportief vlak. Voor mezelf, voor ons moeder en voor de ploeg. Dat helpt. Ik kan het zelfs bewijzen. Al is het een placebo, ook daarvan is de werking wetenschappelijk bewezen. Het blijkt een gewoonte die zich niet snel laat afleren.Moesten we voetballen — in derde provinciale bijvoorbeeld, ik zeg maar wat — had ik met dit schrijven reeds uitgebreid kunnen kiezen tussen twee kwaliteitskranten of een veelgelezen jongerenblad om mijn wekelijkse column in te ruilen tegen tantoe veel doekoe. Want ik spreek naast proper Nederlands ook de taal van de drerries, én weet uw osso wonen. Aina? Toch wel! Vet slay is deze bro, no cap. Geen noob hier, maar zo is het wel genoeg. We doen niet aan voetbal. En brandwonden oplopen aan het foutief gebruik van jongerentaal is als frisse 40’er echt cringe. De keuze om deze zorgvuldig samengeharkte letters gratis en voor niets op een obscure .be website te laten publiceren, zonder te laten nalezen door een eindredacteur die tenminste de dt-fouten en te vergezochte zinsconstructies wil verbeteren, is dus noodzakelijk. Dat ze tegen beter weten in het digitale scherm sieren in de hoop ooit opgepikt te worden door bijvoorbeeld Lannoo, Borgerhoff &amp; Lamberigts of desnoods De Bezige Bij, de best scorende uitgeverijen in de meestbezochte zoekmachine, is nu eenmaal een samenloop van volstrekt logische omstandigheden. Dat de website mogelijk enkel door de CEO van de naamsponsor gelezen wordt - Jean-Marc, bel me, ik wil zaken doen — neem ik er graag bij. Hopen op degelijke toevalligheid is naïef, I know, maar ook heel mooi. ‘t Is ne vibe, zeg maar.Mooi handbal daarentegen, is voor supporters zonder verbeelding. Voor de fantasielozen, zij die niet in staat zijn om kalm door de waas te kijken. Net daarom doen wij wat we doen. Met glans. Zoals het glazuur op een cupcake, gebakken door uw favoriete Njam!-gezicht. Onze schoonheid zit in andere dingen. In de oerkracht die we brengen, de tsunami van lust en overmoed, van onversneden mannelijkheid. Dat die impressionant is, bij momenten zelfs bedreigend, op het griezelige af, is geen geheim. De energie die zich verzameld om het beste in de anderen naar boven te halen, daar kan toch niemand tegen zijn. Het is helend, bij momenten ontroerend en altijd hartstochtelijk. Dat is wat een muf ruikende kleedkamer doet, het scheidt het kaf van het koren. Toch kan de overdaad aan testosteronbommen voor momenten van twijfel zorgen. Net voor de derde helft bijvoorbeeld, als er gedoucht moet worden. Het gebeuren kan de mentale gezondheid kraken en ongevraagd en onverstoord onzekere gevoelens oproepen. Wat is het heerlijk om eerlijk te zijn, liefste dagboek.Als gevolg van onderdrukte gevoelens wordt er extra hard gezongen, lol getrapt en — als het even kan — gebulderlacht. Alles om de aandacht af te lijden van het verschrompelde, bezwete dode vogeltje dat uit de broek moet worden getoverd. Terwijl de rest van de ploeg zijn aandacht op het gerstenat houdt, wordt halsstarrig geprobeerd het eigen spel nog snel wat in de plooi te leggen, te reanimeren, leven in te blazen, in de hoop dat het nog ergens op lijkt. Dat ‘ie niet zo tegen de zak geplakt zit. Dat ondanks het keurig en vakkundig weggeschoren pluis - zo lijkt ‘ie langer - de indruk gewekt wordt dat er meegeluld mag worden. Het gevolg is pijnlijk en gênant tegelijk. Van bijten op de tong tot een innerlijke monoloog die probeert te overtuigen dat ‘ie normaal gezien best wel wat meer voor de dag brengt. Pep-talk voor de Post-it. Het is volstrekt oneerlijk. Waarom wordt de broek pas afgestoken na een afmattende training of wedstrijd? Dat de andere charels enkel gekend zijn met de afgepeigerde versie? Netjes is dat niet. Waarom niet eens op andere momenten de volle glorie tonen? Zo van “tadaa, kijk dan. Dat kan ‘ie dus ook. Al het bloed is nu daar heen gepompt, de zwarte vlekken voor mijn ogen zijn volstrekt normaal.” En dan met opgeheven hoofd de sporthal verlaten, zonder de zaalwachters een blik te gunnen.Zie je het al voor je, liefste dagboek? Hou dit wel voor jezelf hé! Hopelijk persen we er nog snel een stukje wedstrijdverslag uit, voordat mij het mandaat van stille, schrijvende kracht ontnomen wordt. Daar zou geen Post-it tegenop kunnen.&nbsp;Komt ‘ie…Leuven dus. Wat een kakmatch. De arbiters waren deze keer niet bijzonder prettig om naar te kijken, laat staan om naar te luisteren. Wel benieuwd naar hún verslag. Een ex-politicus omschreef me ooit als opportunist, maar dan in de goede zin van het woord. Ik aanvaardde het. Met rode wangen, dat paste bij de partijkleur. Een van ons kreeg dit weekend een blauwe kaart. Benieuwd of dat de uitslag van komende zondag zal beïnvloeden, de ontvanger is namelijk in het bezit van een btw-nummer. Ook dat past bij de kleur. Bedenkelijke situatie dus, en bij deze gecoverd in een bedenkelijk, maar openhartig verslag.&nbsp;Leuven godverdomme. Eerst de paus op bezoek, vervolgens een topteam. En ze dan beide met lege handen huiswaarts sturen… de ene zonder punten, de andere zonder schuldbesef. Kies zelf maar wie wat meekreeg.&nbsp;Boudewijn zalig? Wij heilig. En dat de wraak zoet zal zijn. Dat beloven we op ons communiezieltje.&nbsp;Amen.

Sasja 3

Kletsen.We speelden dit weekend tegen Waasmunster, want dat had de handbalbond zo gepland. We gaan er geen doekjes om winden, en meteen met de deur in huis te vallen: het liefst hadden we met de scheidsrechters gespeeld, als onze opvatting over professionaliteit ons niet in de weg had gezeten. Spijtig. Wel netjes. Zo zijn we. Hier en daar een schuine woordspeling, dat wel. Niet te luid en altijd met respect. Klasse.De dag volgend op matchday was er eentje waarbij het onbehagen om een keurig, voor publicatie vatbaar verslag te schrijven zodanig opborrelde, dat ik uit pure noodzaak kilometers ging hardlopen. Een flinke tour, afwisselend over straatstenen, dan weer over bospaden, wil wel eens helpen om de mist te doen opklaren. Daarnaast groeide het overweldigende besef dat ondergetekende mogelijk de laatste tegenaanval van zijn leven vakkundig om zeep hielp — het kan immers altijd de laatste zijn. Helpen deed het loopje niet. Met priemende steken terug naar huis. Pauze nemen. Een ijsbad misschien. Gelukkig was er daar… de medemens.“Jij, eikel?” vroeg een kordaat stemmetje. Ik draaide me met een ruk om en stond oog in oog met een buurjongetje van amper anderhalve meter hoog.“Sorry?” antwoordde ik verschrikt.&nbsp;“Eikel. Van herfst”, sprak de knul en toonde me een trots een opgedroogde eikel van een boom.&nbsp;“Zelf gevonden.” Een gevoel van warmte deed me blozen. Zoveel onschuld had ik al een tijd niet meer gezien. Trots dat hij was. Alsof onze hele straat — of beter: laan — niet vol lag met exact dezelfde eikels.&nbsp;“Voel. Is zacht”, vervolgde hij, waarna ik voorzichtig in het vruchtje kneep en instemmend knikte.&nbsp;“Dat komt omdat het al heel lang op de vuile grond ligt”, antwoordde ik veel te streng. Meteen spijt van die opmerking. Onnodig belerend, en een beetje vies. Vieze opmerking van een betweterige, bezwete buurman. Mijn buren zijn zo’n gelukzakken…“Ja, vies. Eikel vies”, riep het mannetje en gooide zijn trofee loeihard in het oog van zijn zus, die luid krijsend vertrok. Ik deed de sleutel in het sleutelgat in de hoop zonder verdere vragen binnen te kunnen stappen in mijn eigen huis.“Waar is woef?” hoorde ik achter me. Hoewel ik de buurjongen niet rechtstreeks aankeek, voelde ik dat hij voelde dat ik met mijn ogen rolde.“De hond is binnen”, zei ik snel.“Wat doen woef?”&nbsp;“Aan zijn ballen likken”, wou ik gepikeerd zeggen, maar beet een stuk van mijn tong en zuchtte waarschijnlijk niet onhoorbaar. “De hond is binnen aan het slapen. Dutjes, dat kan ‘ie goed, de harige rakker.”“Woef buiten spelen?” vroeg ‘ie weer. En dat was best een goeie vraag. Waarom speelt de hond niet buiten, terwijl het nog best aangenaam is voor de tijd van het jaar? De reden spreekt natuurlijk voor zich. De hond is een ongeleid projectiel dat niet bepaald goed reageert op vreemde prikkels.“Wil je de hond een koekje geven?” vroeg ik lief, de stem in mijn hoofd negerend die schreeuwde om kinderlokkend gedrag te vermijden.“Ja”, riep de kleine enthousiast. Ik begeleide hem naar het hek naast het huis en liet de hond aan de andere kant van het hek tot bij de buurjongen komen. Die stond een beetje angstig klaar met het hondensnoepje in zijn handje. Zodra hij het naar de hond gooide, draaide hij zich om naar mij en vroeg er nog eentje. Zonder kauwen werd het brokje weggewerkt.&nbsp;“Zit, woef!” riep ‘ie tegen de hond, die het bevel straal negeerde en zich concentreerde op het volgende snoepje. Hap. Slik. Weg.&nbsp;“Dag meneer!” riep de buurjongen en spurtte weg, alsof hij plots besefte dat hij niet voor de avondklok thuis zou zijn. Ik vond het verwarrend. De hond ook. Even verwarrend als leuke arbiters.&nbsp;Soms zijn weekenden raar. En verslagen ook. Soms slaat een weekend helemaal nergens op. Zoals een verslag dat slechts twee zinnen over de wedstrijd handelt. Dat kletst maar door. Uit het leven gegrepen, dat wel.Weet je waar ik graag eens op zou kletsen? Ik denk dat ge dat wel weet.

Graag gegeven.Na de trage start tijdens de openingswedstrijd van het nieuwe seizoen, had menig toeschouwer durven hopen dat de knappe koppen van Den Drei deze keer hun verstand er vanaf minuut 1 bij zouden houden. ‘Verrassen’ is echter onze middle name en dus was het weer van dattum. De lijn der progressie was als een groene Franse skipiste. De enige mensen die ge er tegenkomt zijn kinderen tot 4 jaar en hondenwandelaars, omdat ge er haast achterwaarts terug van afglijdt. Tot daar de statistieken. Over naar de beeldspraak, eufemismen en objectieve observaties. Uw wekelijkse dosis onzin volgens het ritme van de lettergrepen op een bedje van vrolijke waanzin.&nbsp;Ook al hebben onze lijven — ik spreek in de eerste plaats voor mezelf — meer weg van een leegstaand vakantiehuisje dan van een vers opgegraven diamant die in de koekenstad geslepen zal worden, alsnog is er weinig aan te merken op de feitelijke funderingen van de groep an sich. Ook de sfeer zit snor. Zoals Napoleon ooit plechtig sprak en plein public: “Amai, wat ben ik content met die nieuwe wedstrijdtenuetjes van onze kersverse sponsors. Ik hoop alleen dat ze na een eenvoudige wasbeurt het zweet kunnen opnemen, zodat het niet tot aan het poepenholleke druppelt, want dat pikt gelijk ne Carolina Reaper.” Napoleon was dan niet de grootste van gestalte, zijn taalgebruik was niet klein te krijgen. Dat is algemeen geweten en vanaf nu in uw voordeel bij het spelen van Trivial Pursuit. Of in de metro als ge van het type zijt dat graag interessante weetjes op openbare plakken predikt.&nbsp;Nemen gaat niet zonder geven. En dat maakt onze ploeg zo geweldig. In de eerste helft zijn wij gevers. Gevers van kansen, gevers van doelpunten, gevers van een voorsprong. Aan de tegenstander welteverstaan. Gelukkig zijn onze supporters braaf, welopgevoed en hebben ze doorgaans een zachte kern. Daarbovenop hebben ze vertrouwen in de afloop. Bij ons hoeft er niet te worden opgeroepen tot kalmte en vrezen we geen bestorming van het veld. Bij ons komt het altijd goed. Ook dat geven we nog graag even mee.Aangezien de eerste helft de moeilijkste blijkt, de tweede swingt als een tiet, en de derde traditiegetrouw vlot gewonnen wordt, zelfs al is de kantine van de tegenstander gevuld met nazaten van ABBA, Boney M. en The Trammps. Laten we de volgorde eens omdraaien. We starten met de derde helft, veranderen niets aan de gemakkelijke tweede, en doen die moeilijke eerste als laatste. Plannetje, toch? Zo drukken we elke tegenstander de kop in. Zeker diegene van het type waaraan je kan zien hoe ze ruiken, en dat is niet naar lavendel. Het is trouwens wetenschappelijk bewezen dat kleine hoeveelheden alcohol zorgen voor meer testosteron, en dat is wat we momenteel bij het eerste fluitsignaal missen. Problem solved. Geen dank. Er een ‘r’ tussen knallen en klaar.&nbsp;Afgelopen weekend was dit geniale, briljante en onmiskenbaar fantastische idee nog niet tot ons doorgedrongen, maar konden we de score die voor de rust in ons nadeel was, al snel ombuigen door een tactiek toe te passen waar iedereen op zat te wachten: gebruik maken van onze ervaring, schuiven als één blok, en meer doelpunten maken dan de tegenstander. Handbal kan simpel zijn. En schoon. Ontroerend zelfs. De coach kreeg zo’n brede glimlach op zijn gezicht dat het leek alsof hij auditie deed voor platenkast. The winner takes it all werd luidkeels meegebruld in de kantine. Niet door ons, dat spreekt voor zich. Wij zijn van het bescheiden type. Gevers, remember?Schoten droop af met lange, natte haren. Vernederd, bebloed en bezweet, als een Bouvier na een auto-ongeluk. Maar ze bleven sympathiek, dat wel. En als ze volgende keer op bezoek komen in het pittoreske Hoboken, dan mogen ze van ons met kol spelen. Beloofd.&nbsp;Gevers hé…

Nakende boetes.Terwijl de schuldenberg van Vlaamse gemeenten groeit tot 8,5 miljard, gaf een uitgedund Sasja 3 zijn supporters zoveel waar voor hun geld, dat er prompt blauw bloed door hun aderen stroomde. Het wedstrijdverloop was nochtans bijzonder lang in het voordeel van de bezoekers, die pas halverwege de tweede helft ons ware gelaat, onze ontegensprekelijke kwaliteit en ons buitengewoon doorzettingsvermogen te verteren kregen. Gelukkig duurt een handbalwedstrijd 60 minuten, en was onze stramme spiermassa opgewarmd na 45. Het relaas van de valreep, neergepend in ‘t&nbsp; Nederlands, hier en daar aangevuld met omgedraaide vraagtekens&nbsp; en woorden met de letter ‘s’, die ge met uw tong tussen uw tanden moet uitspreken. Ware winnaars trekken immers buitenlands talent aan, en houden daar dan rekening mee. ¿Y tú qué te habías imaginado?In de opmerkelijke openingsfase keken onze trouwe, talrijk aanwezige en — het mag gezegd worden — bloedgeile supporters met bezorgde blik toe hoe hun favoriete team, sinds dit seizoen versterkt door een nieuwe Chef, strompelde als een gepensioneerde zonder nieuwe heupen. Met de gedrevenheid en passie van een pot confituur nam de wanhoop de bovenhand en was doelgerichte precisie even ver zoek als de geloofwaardigheid van de Vlaamse formatie. In plaats van adrenaline leek het alsof er enkel dikke perensiroop door onze aderen pompte, als gevolg van een soort mechanische apathie. Het was dan ook niet lang wachten op het officiële bericht van de Antwerpse politie, gericht aan de bestuurder van de club, omtrent de nakende boetes voor het betreden van de lage emissiezone: als we blijven spelen zoals dit weekend — als een oude, slecht opgewarmde diesel — dan zal ons de toegang tot het rijk der Liga 2 ontzegd worden, alsook de binnenstad. Por suerte, sentíamos que todo iba a salir bien.Efficiëntie, snelheid, souplesse en een hoge afwerkingsgraad… allen waren sluimerend aanwezig, maar werden vakkundig opgespaard tot het laatste kwartier. Wie dan pas de sporthal betrad en zich niet informeerde naar het eerste deel van de wedstrijd, kreeg een spannende apotheose voorgeschoteld waarvan de beelden op TikTok probleemloos meer viraal zouden kunnen gaan dan de Hawk Tuah en de Aalsterse torenpoepster tezamen.&nbsp;De plotse piek in de verkoop van seizoenabonnementen is bij deze verklaard. Wij trekken nieuwe fans binnen, zoals den Da Giovanni toeristen. De nada.&nbsp;Naar het voorbeeld van Yaroslava Mahuchikh, die zich de avond ervoor op de Memorial Van Damme uiterst elegant over 1 meter 97 wist te gooien, sprong Den Drei even vlot en sierlijk over zijn tegenstander, de ploeg die de naam van een 14e-eeuwse schelm draagt, die vrij als een vogel in de veertiende eeuw door Duitsland trok en iedereen voor de gek hield met zijn streken. Erop en erover dus. Dankzij oppeppende woorden van de coaches tijdens de rust, een opmerkelijke tegenaanval en op het juiste moment een wereldsave. Opmerkelijke taferelen. Check het op de socials. Revisa en las redes sociales.En zo kunnen we concluderen dat we vlot aan de leiding staan, zoals het hoort. Dat de nieuwe Coach aan 100% presteert, zoals verwacht. En dat de verjaardagsmedley, ter gelegenheid van het eenentwintigste levensjaar van onze interim-keeper, nog steeds swingt als een tiet. Dat de Pat er op de koop toe eindelijk nog eens ene kon geven, deed goed aan zijn hartje, zijn heupen en aan onze knaldrang.Hoewel het spreekwoord zegt dat de eerste klap een daalder waard is, is het toch degene die op het einde meer doelpunten maakt dan de tegenstander, die aan het langste eind trekt. El que marque más goles que el oponente, puede apuntarse la victoria.De kop is eraf. Laat de rest maar komen. Vamos.&nbsp;

#	Team	Ptn
1	Handbal Brugge	9
2	HC Eeklo 2	8
2	Sasja HC 3	8
2	HHV Meeuwen	8
5	DB Gent	7
6	HC Leuven 2019	6
6	Uilenspiegel HV	6
8	Hv Arena	4
9	Olse Merksem HC	2
9	HK Waasmunster	2
11	HC Schoten	0
11	HC Attila Temse	0

Thuis		Uit
Sasja HC 3	30 - 28	Uilenspiegel HV	W
HC Schoten	22 - 30	Sasja HC 3	W
Sasja HC 3	27 - 19	HK Waasmunster	W
HC Leuven 2019	24 - 21	Sasja HC 3	L
Sasja HC 3	31 - 23	Olse Merksem HC	W
Hv Arena	27/10	Sasja HC 3
Sasja HC 3	16/11	HC Attila Temse
HHV Meeuwen	23/11	Sasja HC 3
Sasja HC 3	30/11	HC Eeklo 2
Sasja HC 3	07/12	Handbal Brugge
DB Gent	14/12	Sasja HC 3
Uilenspiegel HV	18/01	Sasja HC 3
Sasja HC 3	25/01	HC Schoten
HK Waasmunster	02/02	Sasja HC 3
Sasja HC 3	08/02	HC Leuven 2019
Olse Merksem HC	15/02	Sasja HC 3
Sasja HC 3	22/02	Hv Arena
HC Attila Temse	23/03	Sasja HC 3
Sasja HC 3	29/03	HHV Meeuwen
HC Eeklo 2	26/04	Sasja HC 3
Handbal Brugge	04/05	Sasja HC 3
Sasja HC 3	10/05	DB Gent