Liga 2

Namen met drie letters zijn de mooiste.&nbsp;Warm dat het daar was, in het Land van Waas, aan de Durme. Alsof ze ons wilden braaien, doen overkoken, stevig doorgaren tot het vlees van onze botten viel. Wel, slecht nieuws: dat plan is niet gelukt. Als ge Den Drei voor hete vuren zet, dan we play it cool. Dan kiezen wij resoluut voor de aanval, met aansluitend wat verdedigen. Zo gaat dat in de sport van ons hart. Geen infantiele opdeling tussen middenveld, flanken en diepe spitsen, en al zeker geen veld verdeeld in verschillende vakken — komaan zeg, waar zijt ge dan mee bezig? Zelfs zwerkbal heeft meer geloofwaardigheid, zeker drie keer meer dan padel, minigolf en de CD&amp;V tezamen.&nbsp;Bij ons is elk individu even belangrijk in het grotere geheel. Alleen — naar het voorbeeld van George Orwell — zijn sommige individuen net iets belangrijker dan anderen. Dat heeft te maken met uw plek op de Gauss curve van talent, trainingsritme, leeftijd, ervaring, zielsrust, mate van intactheid, de juiste sokken, schurende ballen en natuurlijk de persoonlijke voorkeur van de coach. Want een sterke leider moet er zijn. Zeker in deze onzekere tijden. Zo eentje die al eens een statement durft maken. Dat leverde ons dit seizoen tijdens de wedstrijden alvast geen windeieren op. Wel een tournee en warme hapjes achteraf. Zo hoort het.&nbsp;Zondagavond, negentien uur dertig. Sportcomplex De Meermin gaf op Google Maps aan gesloten te zijn, maar niets was minder waar. De jonge knakkers van Waasmunster hadden de sleutel gekregen van burgemeester Bauwens — een politicus die als persoonlijke slogan ‘samen verder bauwen’ (jawel, met au in plaats van ou) kiest, moet in my humble opinion stante pede ontzet worden uit zijn burgerrechten, want woordspelingen ja, spelfouten nee — die dat weekend een overwinningsfeestje organiseerde.Om onze leiderspositie in Liga 3 te verzekeren, was winnen hoognodig. Dat deden we dan ook, met de souplesse van een paling in een emmer snot. Zelfs wanneer de tegenstander zich richtte op één bepaalde speler van ons — hij die als kleine jongen in de ketel met toverdrank is gevallen — en hem uit de wedstrijd probeerde te houden, nam de rest van de ploeg het feilloos over: onderhandse pareltjes die werkelijk alles kapotscheurden, keepers die sneden door de verdediging als een mes door de boter, rechtshandigen op rechter hoek die zowel met bots als met lob scoorden en er zelf van onder de indruk waren, en géén tijdstraf voor de blauwe-kaart-verzamelaar. Het klinkt ongeloofwaardig, maar er zijn genoeg getuigen om het schouwspel te bevestigen. 11 tegen 17 bij de rust, 23 tegen 34 bij het laatste fluitsignaal. Bakkie, kat… maak er zelf een zin mee. En dan moest onze favoriete helft nog beginnen.Terwijl Minister van Justitie Annelies Verlinden zich naast ons aan de toog volgoot met zure witte wijn — no kidding — in de hoop ons te overtuigen een partijkaart van de Tjeven aan te schaffen, richtten wij, kijkcijferkanonnen van de zondagavond, ons op de viering van de overwinning, de viering van den dertigste én de viering van de verzekerde toekomst van Den Drei. Want voortplanting, het proces waarbij organismen zorgen voor nageslacht, met als gevolg het voortbestaan van de populatie en de soort, dragen wij een warm hart toe. De weddenschappen omtrent de naamgeving van aankomende spruit mogen nú geplaatst worden. Voorlopig staat — bij de jongensnamen — Ronny op kop, terwijl iedereen weet dat namen met drei letters de mooiste zijn. Voor de meisjesnamen komt Annelies als favoriet uit de bus. Straf. En raar. Raaaaaarrrrrrrr.&nbsp;Kiezen is verliezen… Diel with it.&nbsp;Tenzij de regering dit verslag leest en het nodig vindt om volstrekt onschuldige woorden te censureren, mogen al deze lettertjes in hun huidige vorm voor altijd op de website blijven staan.Acht maal acht?&nbsp;

HK Waasmunster

Sasja 3

Als een vlieg of wesp onze geliefde sportzaal per abuis betreedt, dan zullen wij met man en macht ramen en deuren openzetten in de hoop dat het gevleugelde, zespotige wezen de weg richting het ecosysteem terug kan vinden. Als een tegenstander binnenstapt daarentegen, en onze heilige, met zwarte lijnen versierde tatami betreedt, dan zijn wij de spreekwoordelijke gazet die het insect de finale genadeslag zal toebrengen. En als het niet mooi is, dan is het toch hard. Want het moet hard zijn, het moet stampen. Een Vos verleert zijn streken niet, en een zekere Maria —&nbsp; de patroonheilige van betwistbaar gedrag — schreeuwt het uit in een heerlijk ruw eerbetoon aan 10 jaar zonder. Daar word ik geil van, dat vind ik lekker.Aan het begin van een wedstrijd is eenieder van ons een gelijke, vol jeugdig enthousiasme en met eindeloze mogelijkheden. Maar langzaamaan, minuut na minuut, sorteert Den Drei zijn tegenstander uit. Dat was dit weekend — op zaterdag omstreeks 16u om precies te zijn — niet anders.&nbsp;Deze keer begonnen we het sportieve gebeuren tegen alle verwachtingen in met ons hoofd erbij, om het een paar minuten na aanvang alsnog te verliezen. Gelukkig is ervaring onze dikste vriend, en deinsde de tegenstander er niet voor terug om zijn positie als hekkensluiter van deze Liga alle eer aan te doen. Zelfs de verdienstelijke poging om een extra arbiter — incognito met opgeschoren coupe en vrolijke sneuzze — mee op het veld te zetten, kon het tij niet keren. Het record der monsterlijke einduitslag ging deze week dan wel naar Overpelt en Bocholt — waarvoor proficiat — zelfs vanuit het verre Wildschönau zag menig supporter Den Drei net op tijd op tram 4 springen voordat de deuren onherroepelijk sloten.Een geoliede machine, een goed georkestreerd geheel, een naadloos functionerend systeem, proper op zichzelf en nog beleefd ook. Met een doelman die zijn mannetje stond, veldspelers die presteerden, en een coach die zag dat het goed was. Het gefluister in de wandelgangen reikte tot ver buiten de provincie. Er mocht gezongen worden, geroepen, gevierd en zelfs gedronken. Warme hapjes incluis.&nbsp;Olé! Olé… en dan iets met puree.Met minder dan 10 wedstrijden voor de boeg, kijken wij reikhalzend uit naar de volgende confrontatie, hopend op een glorieuze overwinning, met een heerlijk zoete nasmaak. Wij zijn echter realistisch en richten ons liever tot zij, die hun zintuigen hebben geoefend, en de voorkeur geven aan het goede boven het smakelijke. Want er is werk aan de winkel om dit torenhoge niveau vast te houden. Werk, vastberadenheid en doorzettingsvermogen. Er mag al eens gelachen worden, maar het mag ons niet verslappen. Want nog slechts 5 keer promoveren en we kunnen met de bus naar Holland.Op donderdagen begeven wij ons daarom steevast naar onze vaste wijngaard, waar het duister van de nacht de stad zacht omarmt, en waar de eerste tekenen van dauw de bladeren bedekken. Daar worden tactieken bedacht, plannen gesmeed en posities verdeeld.&nbsp;Even reikhalzend (of beter: nog reikhalzender) wordt er uitgekeken naar de maand maart, waarin het juk van dry January en dry February van de schouders mag worden geworpen. Het lijden van de profeet is er niets tegen.&nbsp;Dat vooruitzicht… dáár word ik geil van, dát vind ik lekker.

Handbalclub Schoten

Zelfcensuur.&nbsp;Dit verslag wordt gesponsord door Le Sel de Mer, de beste korrels zout die een mens zich kan wensen bij het lezen van verslagen over Den Drei, en Kleenex, voor zij die hun gefrustreerde tranen niet kunnen binnenhouden. Deze keer mét bronvermelding en een kleine clausule voor we verdergaan.&nbsp;Dit verslag is met de grootste zorg en liefde door de derde ploeg van&nbsp; Handbal Club BioBest Sasja te Hoboken (Hierna “Wij” of “Den Drei”) opgesteld, en aangeboden om door u (hierna “Gij/Jij/Je” of “lezer”) gelezen te worden. Desondanks kunnen wij niet garanderen dat de inhoud vrij is van tikfouten, overbodige komma’s of subjectieve interpretaties. Mocht je toch menen dat er een fout is geslopen in dit literair meesterwerk, dan verzoeken wij je vriendelijk om die fout te omarmen, tot 10 te tellen, en — indien er geen tekenen van afkoeling te bespeuren vallen — over een cactus te squatten. Den Drei aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele pijnen, diepe zuchten, of ongewenste darmspasmen die voortvloeien uit het lezen van dit verslag. Groetjes van de advocaat.Dit weekend was er een stel zotten(1) op bezoek, die bovenaan de heilige(2) lijst der Liga 3 pronken. Althans, in tegenwoordige tijd, voor het startschot van de wedstrijd werd gegeven door een hippie met een fluit en zijn pa(3). Voortaan mag het werkwoord pronken vervoegd worden naar de verleden tijd. Ze pronkten, en dropen daarna af. Want Den Drei nam de leidersplaats vlot over. Ik leg uit hoe dat gebeurde, sarcasmeloos, zonder ironie, en met afwezigheid van cynisme en zelfspotternij(4)Een eerste helft om van te smullen(5), met een duidelijk sterkere thuisploeg. Alles zit mee, behalve een slechte landing voor hij die net terug is. De verdediging stond er, de aanval was bij momenten TikTok-waardig, en er werd warempel teruggelopen. Een schamele 9 tegendoelpunten, tegenover 15 gemaakte, gaf een gevoel van zekerheid, dat in de tweede helft vlot overging in overmoed en te weinig stress —&nbsp; behalve bij hij die in de vorige wedstrijd wél een tenuetje aanhad, maar deze keer omwille van een operatie meespelen niet zag zitten(6).&nbsp;Aan de tweede helft woorden vuilmaken is onnodig. We hebben ‘m niet gewonnen, maar dat geeft niet, aangezien we de eerste met ruime voorsprong binnenhaalden. Volgende week in Gent gaan we, als het enigszins kan, de stroppendragers de nek omwringen en de eerste plaats verzekeren(7). Want dat is hoe Den Drei, en bij uitbreiding de hele club in het leven staat. Fair play for the win.&nbsp;Zo zijn wij grootgebracht.&nbsp;Tot slot, een bedankje aan de sponsor van dit verslag, want eerlijkheid gebiedt, zonder zout is het leven smakeloos, toch? Dan gaan we nu, in de hoop niemand pijn gedaan te hebben, de strijdbijl begraven(8) en naar de toekomst kijken.Tot slot slot: tenzij uitdrukkelijk schriftelijk anders overeengekomen, worden alle geschillen met betrekking tot dit verslag beslecht door de bevoegde rechter van het arrondissement Antwerpen.(1) Met zotten wordt niet écht zotten bedoeld, het is een schalkse verwijzing naar de geuzennaam van de Bruggelingen: (Brugse) Zotten — bron: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Brugge">https://nl.wikipedia.org/wiki/Brugge</a>&nbsp;(2) …niet écht heilig, want de Rooms Katholieke Kerk beledigen zou ik niet durven, aangezien zoonlief een College koos boven een Atheneum en morgen (woensdag) een examen Godsdienst moet doorstaan. Dit is eerder een soort beeldspraak om de belangrijkheid van het klassement te benadrukken. Bron: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Rooms-Katholieke_Kerk">https://nl.wikipedia.org/wiki/Rooms-Katholieke_Kerk</a>&nbsp;(3) Een scheidsrechter met lang haar, dat is sowieso een hippie, toch? En als scheidsrechter 2 ouder is dan scheidsrechter 1, en de eerste op tijd arriveert, en de tweede niet... en dat daar geen tet van maakt, dan wijst dat op een familiale band... Flauw? Zeker. Spijt? Nooit. Bron: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Hippiecultuur">https://nl.wikipedia.org/wiki/Hippiecultuur</a>&nbsp;(4) Deze is al wat moeilijker, want de ironie ligt ‘m in het meta-gebruik van de ontkenning: sarcasme ontkennen aan de hand van ironie. Beschouw het als een soort ironieception, naar de film Inception van Chritopher Nolan uit 2010. Bron: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Inception">https://en.wikipedia.org/wiki/Inception</a>&nbsp;(5) Figuurlijk, want een portie warm gemengd bestellen in De Sporthal, is een even groot risico nemen als verslagen schrijven die op het openbare internet verschijnen: kortom, er kan al eens een klachtje vallen. Bron: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20210726_96675762">https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20210726_96675762</a>&nbsp;(6) See what I did there? Sorry, te gemakkelijk om binnen te koppen. Bron, allez, eerder reclame: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://thedock.be/">https://thedock.be/</a>&nbsp;(7) Op volstrekt legale manier, volgens de Olympische regels van het handbal uit 1972, uiteraard, want dat is hoe we onze jeugd opleiden. Bron: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://olympics.com/en/news/handball-game-rules-regulations-how-to-play">https://olympics.com/en/news/handball-game-rules-regulations-how-to-play</a>&nbsp;(8) Bron: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://historianet.nl/beschavingen/noord-amerikaanse-indianen/indianen-21-indianenverhalen">https://historianet.nl/beschavingen/noord-amerikaanse-indianen/indianen-21-indianenverhalen</a>&nbsp;

Handbal Brugge

<h4>Mijn geheugen deugt niet, al zolang ik het mij kan herinneren.</h4>Het duurde tot minuut 53, seconde 33 eer de in grote getale aanwezige supporters, samengekomen op het Kerkplein 1, 3670 Oudsbergen om hun favoriete kustvogels luidkeels toe te schreeuwen, plots verstomden, en de nederige stadsjongens uit het Antwerpse ervan beschuldigden het spel niet eerlijk te spelen. Onrecht aangedaan worden is niets, tenzij je doorgaat met het je te herinneren, sprak de Chinese filosoof Confucius plechtig, net na het laatste fluitsignaal van een wedstrijd waarbij er pas op een dikke 6 minuten voor het einde een verrassende — daarom niet minder verdiende — winnaar uit de bus kwam. Ge moogt Drei keer raden wie.FlashbackskeZaterdag, 18:30 uur, Limburg, het hol van de leeuw, verse koffie en een bloedhete kleedkamer. Happy hardcore, stampen, hakken, boenke. De sfeer zit erin. Bij de thuisploeg, that is. Den Drei kreunt, steunt, puft en zucht. Symboliek is echter wel aanwezig, zij het vergezochte: het is keeper drei die de netten moet vrijwaren, drei wisselspelers die de bank bezetten en er staan nog eens drei Van Herles op het wedstrijdblad. Ontroerend. Tijd om aan de wedstrijd te beginnen. Tijd om die herinneringen te maken, aandenkens te verzamelen en relikwieën bij elkaar te harken.Vliegende start voor Meeuwen — see what I did there? 7-1 uitlopen in de eerste 10 minuten. Typisch voor den Drei. Uitzinnige vreugde bij de inheemse aanhang. Dat het in de sjakos is, klinkt het overtuigend op de tribune. Ook daar zijn spreekwoorden voor: vogeltjes die zo vroeg zingen zijn voor de poes, bijvoorbeeld. Maar toegegeven, een memorabele start voor de thuisploeg. En een puike eerste helft, het mag gezegd worden. Rusten met voorsprong zelfs, dat is wat de Limburgers doen, al is die wel aardig kleiner geworden. Zij op dreef, wij opgewarmd. Niet geheel onverwachts, als je onze tradities een beetje kent. Lekkere wedstrijd.Niet helemaal lekker, noch in hun hoofd, noch in de wedstrijd: de scheidsrechters. Echt boos kunnen we er echter niet lang op blijven. Wie zijn hoogtepunten beleefden in de punkscene van Gruitrode, ten tijde van Menschen im Hotel, die wordt het vergeven om consequent aan beide kanten geen fluit te blazen. Gedenkwaardige avond voor de heren, dat wel.Tromgeroffel aan zijlijn en ritmisch handgeklap vullen de gemeentelijke sporthal. De temperatuur stijgt naar tropische hoogtes, de stemming onder de supporters zit bijzonder goed. Er wordt links en rechts al gedroomd van een glorieuze zaterdagavond. Zo eentje met een kater, eentje met vage herinneringen, eentje waar nog lang over gepraat zou worden.De laatste 10 minuten gaan in. De overwinning nu nog uit handen geven, het zou zelfs Sasja I uit de nillies niet overkomen. Maar dan kennen ze Den Drei nog niet. Een kater zal het worden, zo eentje van het soort met een slechte afdronk, een zure nasmaak, en een onrechtvaardigheidsgevoel van Trumpiaanse aard. A stolen victory, klinkt het wanhopig. Het zou niet misstaan op een rood klakske. Net onder Make Meeuwen Fly Again, want onze gevleugelde tegenstanders gaan met een laatste duikvlucht een onzachte landing tegemoet. Wat er zich in de slotminuten afspeelt, staat voorgoed op ons netvlies gebrand en is nog steeds tot in de diepste vezels van iedere aanwezige ziel te voelen.&nbsp;Weet ge nog?&nbsp;<ul><li>De strategische tackle (over zijn eigen voeten), door hij die het dit seizoen al langer uit weet te houden dan de vorige twee samen</li><li>De tactische gelijkmaker, door hij wiens pen scherper is dan zijn conditie.</li><li>En tot slot: de reeks beslissende treffers, waarvan de laatste twee door hij die te allen tijde onze favoriete supporter mee mag brengen.</li></ul>Zo onthouden wij onze zaterdagavond. Meeuwen mogelijk anders.&nbsp;Het is geweten dat geschiedenis altijd wordt geschreven door de overwinnaar. Net daarom kunnen we een paar passages bewust uit het verslag laten. Een paar momenten die we ons beter niet herinneren. Zoals den dertigste opzettelijk missen met een slecht uitdraaiende pirouette. Dat was behoorlijk gênant. Of een zwarte short waar ter hoogte van de jongeheer twee door kol gevormde afdrukken van graaiende handen staan. Ook dat is gênant. Wel minder dan die pirouette.&nbsp;Krak boem, vogels zijn stoem.

HHV Meeuwen

<h3>Demografische groei</h3>Als Bayern München, met zijn totale marktwaarde van 939,70 miljoen euro, onderuit mag gaan tegen Barcelona, dan mag Arena al eens uitpakken met een klinkende overwinning tegen een uitgedunde Drei, met zijn totale marktwaarde van 3 kilo marsepein en een doos bruine elastieken. Het moet gezegd worden: het was niet zo goed, en helaas werd het niet beter. Zelfs niet in de tweede helft.&nbsp;De geruchten gaan dat het uitzinnige dorpsfeest in Hechtel-Eksel nog steeds aan de gang is, want een overwinning op de Antwerpenaren gaat gepaard met Bourgondisch gebras en overmatige inname van vloeibaar gerstenat. Dat er eind juli 2025 een fallusachtige piek in het aantal geboortes waarneembaar zal zijn, kan de toekomst van het diep Limburgse gehucht alleen maar ten goede komen. De verderzetting van de nu al opmerkelijke demografische groei van de voorbije 10 jaar zal de bevolking zowel sociaal als economisch geen windeieren leggen. Er zullen gedichten, sprookjesboeken en gazetten volgeschreven worden over die ene zondag in oktober ‘24. Het is hen van ganser harte gegund. Sinds de fusie van de twee kerkdorpen in 1976 is er eindelijk weer een reden tot oprechte fierheid. Dat er gezwegen zal worden over de zwarte zaterdag van 22 februari ‘25, dat voelt elke Teut uit de streek nu al aan zijn theewater.&nbsp;Gelukkig kunnen schone woorden troosten en dat is exact wat ze gaan doen. Ze kunnen ook kwetsen, vraag maar aan de Joodse gemeenschap, maar daarover gaan we hier niet oordelen. Integendeel. Daar blijven we van weg. Zo ver weg als van een overwinning tegen Arena. Politiek hoort niet thuis in een wedstrijdverslag. De enige kleuren die hier mogelijk passeren, zijn die van de sossen, de flaminganten en heel af en toe de liberalen. Dit weekend niet. We leren bij.Overigens, wat een week die aan deze trieste zondag voorafging...&nbsp;De ene werd vader en liet het meteen aan de wereld weten, de andere trouwde in het geniep en nodigde niemand uit. Het zijn keuzes. Het was Freud himself die het al schreef, in zijn wekelijkse wedstrijdverslagen: zolang de deugd op aarde niet lonend is, zal de ethiek tevergeefs prediken. Geen hond die het begrijpen kan, maar het citeert wel lekker. Hoe dan ook proficiat aan beide. We kijken al uit naar het moment om het scheel eraf te drinken.We dwalen af. En dat mag niet. Daar komt dan commentaar op. Verslagen horen kort en bondig te zijn. Bij de kern te blijven. Terug naar de orde van ‘t seizoen dus…Een moment van bezinning is aangebroken en welgekomen. Platte rust voor de hoeken, een moment van reflectie voor de baks, hoogtestage voor de middenmannen, koudeprikkels voor de pivots, meditatietraining voor de keepers en toekomstplanning voor de coaches. Op donderdag gooien we alle verse moed samen en trainen de vellen van onze vingers, de zolen van onze voeten, de nagels van onze tenen, de haren van onze b… ge snapt het wel. Focus nu. Ziehier hoe een nieuwe afdwaling op het nippertje vermeden werd. Chance. Dat scheelde geen haar.&nbsp;Een snelle blik op de rangschikking in de competitie zegt dat alles mathematisch nog mogelijk is. Zoals Kompany vorige week al zei: “wij zijn een ploeg die alles kan winnen”, gevolgd door “we zoeken geen excuses”. Panikeren doen we allerminst. Krachtige woorden, maar naar ‘t schijnt heeft hij er nog nooit ene gegeven na een wedstrijd, en al zeker niet na een training. Wij weten wel waar we ‘t liefste zouden spelen, als we mochten kiezen. Laat daar geen twijfel over bestaan.&nbsp;Zwarte zaterdag in februari staat met stip aangeduid in onze agenda. Zoet zal de wraak zijn, wrang de nasmaak (voor hen uiteraard). Niemand boekt die dag een vlucht en niemand plant een trouwfeest. Afgesproken?Enkel vaderschap wordt als geldig excuus aanvaard, want vaders zijn de max.&nbsp;

Hv Arena

Liefste dagboekIk schrijf kleine Post-its aan mezelf met daarop cryptische boodschappen die me herinneren aan het feit dat alles goed komt, dat het uitgestippelde pad de moeite waard is. Zowel op persoonlijk, als op sportief vlak. Voor mezelf, voor ons moeder en voor de ploeg. Dat helpt. Ik kan het zelfs bewijzen. Al is het een placebo, ook daarvan is de werking wetenschappelijk bewezen. Het blijkt een gewoonte die zich niet snel laat afleren.Moesten we voetballen — in derde provinciale bijvoorbeeld, ik zeg maar wat — had ik met dit schrijven reeds uitgebreid kunnen kiezen tussen twee kwaliteitskranten of een veelgelezen jongerenblad om mijn wekelijkse column in te ruilen tegen tantoe veel doekoe. Want ik spreek naast proper Nederlands ook de taal van de drerries, én weet uw osso wonen. Aina? Toch wel! Vet slay is deze bro, no cap. Geen noob hier, maar zo is het wel genoeg. We doen niet aan voetbal. En brandwonden oplopen aan het foutief gebruik van jongerentaal is als frisse 40’er echt cringe. De keuze om deze zorgvuldig samengeharkte letters gratis en voor niets op een obscure .be website te laten publiceren, zonder te laten nalezen door een eindredacteur die tenminste de dt-fouten en te vergezochte zinsconstructies wil verbeteren, is dus noodzakelijk. Dat ze tegen beter weten in het digitale scherm sieren in de hoop ooit opgepikt te worden door bijvoorbeeld Lannoo, Borgerhoff &amp; Lamberigts of desnoods De Bezige Bij, de best scorende uitgeverijen in de meestbezochte zoekmachine, is nu eenmaal een samenloop van volstrekt logische omstandigheden. Dat de website mogelijk enkel door de CEO van de naamsponsor gelezen wordt - Jean-Marc, bel me, ik wil zaken doen — neem ik er graag bij. Hopen op degelijke toevalligheid is naïef, I know, maar ook heel mooi. ‘t Is ne vibe, zeg maar.Mooi handbal daarentegen, is voor supporters zonder verbeelding. Voor de fantasielozen, zij die niet in staat zijn om kalm door de waas te kijken. Net daarom doen wij wat we doen. Met glans. Zoals het glazuur op een cupcake, gebakken door uw favoriete Njam!-gezicht. Onze schoonheid zit in andere dingen. In de oerkracht die we brengen, de tsunami van lust en overmoed, van onversneden mannelijkheid. Dat die impressionant is, bij momenten zelfs bedreigend, op het griezelige af, is geen geheim. De energie die zich verzameld om het beste in de anderen naar boven te halen, daar kan toch niemand tegen zijn. Het is helend, bij momenten ontroerend en altijd hartstochtelijk. Dat is wat een muf ruikende kleedkamer doet, het scheidt het kaf van het koren. Toch kan de overdaad aan testosteronbommen voor momenten van twijfel zorgen. Net voor de derde helft bijvoorbeeld, als er gedoucht moet worden. Het gebeuren kan de mentale gezondheid kraken en ongevraagd en onverstoord onzekere gevoelens oproepen. Wat is het heerlijk om eerlijk te zijn, liefste dagboek.Als gevolg van onderdrukte gevoelens wordt er extra hard gezongen, lol getrapt en — als het even kan — gebulderlacht. Alles om de aandacht af te lijden van het verschrompelde, bezwete dode vogeltje dat uit de broek moet worden getoverd. Terwijl de rest van de ploeg zijn aandacht op het gerstenat houdt, wordt halsstarrig geprobeerd het eigen spel nog snel wat in de plooi te leggen, te reanimeren, leven in te blazen, in de hoop dat het nog ergens op lijkt. Dat ‘ie niet zo tegen de zak geplakt zit. Dat ondanks het keurig en vakkundig weggeschoren pluis - zo lijkt ‘ie langer - de indruk gewekt wordt dat er meegeluld mag worden. Het gevolg is pijnlijk en gênant tegelijk. Van bijten op de tong tot een innerlijke monoloog die probeert te overtuigen dat ‘ie normaal gezien best wel wat meer voor de dag brengt. Pep-talk voor de Post-it. Het is volstrekt oneerlijk. Waarom wordt de broek pas afgestoken na een afmattende training of wedstrijd? Dat de andere charels enkel gekend zijn met de afgepeigerde versie? Netjes is dat niet. Waarom niet eens op andere momenten de volle glorie tonen? Zo van “tadaa, kijk dan. Dat kan ‘ie dus ook. Al het bloed is nu daar heen gepompt, de zwarte vlekken voor mijn ogen zijn volstrekt normaal.” En dan met opgeheven hoofd de sporthal verlaten, zonder de zaalwachters een blik te gunnen.Zie je het al voor je, liefste dagboek? Hou dit wel voor jezelf hé! Hopelijk persen we er nog snel een stukje wedstrijdverslag uit, voordat mij het mandaat van stille, schrijvende kracht ontnomen wordt. Daar zou geen Post-it tegenop kunnen.&nbsp;Komt ‘ie…Leuven dus. Wat een kakmatch. De arbiters waren deze keer niet bijzonder prettig om naar te kijken, laat staan om naar te luisteren. Wel benieuwd naar hún verslag. Een ex-politicus omschreef me ooit als opportunist, maar dan in de goede zin van het woord. Ik aanvaardde het. Met rode wangen, dat paste bij de partijkleur. Een van ons kreeg dit weekend een blauwe kaart. Benieuwd of dat de uitslag van komende zondag zal beïnvloeden, de ontvanger is namelijk in het bezit van een btw-nummer. Ook dat past bij de kleur. Bedenkelijke situatie dus, en bij deze gecoverd in een bedenkelijk, maar openhartig verslag.&nbsp;Leuven godverdomme. Eerst de paus op bezoek, vervolgens een topteam. En ze dan beide met lege handen huiswaarts sturen… de ene zonder punten, de andere zonder schuldbesef. Kies zelf maar wie wat meekreeg.&nbsp;Boudewijn zalig? Wij heilig. En dat de wraak zoet zal zijn. Dat beloven we op ons communiezieltje.&nbsp;Amen.

HC Leuven 2019

Kletsen.We speelden dit weekend tegen Waasmunster, want dat had de handbalbond zo gepland. We gaan er geen doekjes om winden, en meteen met de deur in huis te vallen: het liefst hadden we met de scheidsrechters gespeeld, als onze opvatting over professionaliteit ons niet in de weg had gezeten. Spijtig. Wel netjes. Zo zijn we. Hier en daar een schuine woordspeling, dat wel. Niet te luid en altijd met respect. Klasse.De dag volgend op matchday was er eentje waarbij het onbehagen om een keurig, voor publicatie vatbaar verslag te schrijven zodanig opborrelde, dat ik uit pure noodzaak kilometers ging hardlopen. Een flinke tour, afwisselend over straatstenen, dan weer over bospaden, wil wel eens helpen om de mist te doen opklaren. Daarnaast groeide het overweldigende besef dat ondergetekende mogelijk de laatste tegenaanval van zijn leven vakkundig om zeep hielp — het kan immers altijd de laatste zijn. Helpen deed het loopje niet. Met priemende steken terug naar huis. Pauze nemen. Een ijsbad misschien. Gelukkig was er daar… de medemens.“Jij, eikel?” vroeg een kordaat stemmetje. Ik draaide me met een ruk om en stond oog in oog met een buurjongetje van amper anderhalve meter hoog.“Sorry?” antwoordde ik verschrikt.&nbsp;“Eikel. Van herfst”, sprak de knul en toonde me een trots een opgedroogde eikel van een boom.&nbsp;“Zelf gevonden.” Een gevoel van warmte deed me blozen. Zoveel onschuld had ik al een tijd niet meer gezien. Trots dat hij was. Alsof onze hele straat — of beter: laan — niet vol lag met exact dezelfde eikels.&nbsp;“Voel. Is zacht”, vervolgde hij, waarna ik voorzichtig in het vruchtje kneep en instemmend knikte.&nbsp;“Dat komt omdat het al heel lang op de vuile grond ligt”, antwoordde ik veel te streng. Meteen spijt van die opmerking. Onnodig belerend, en een beetje vies. Vieze opmerking van een betweterige, bezwete buurman. Mijn buren zijn zo’n gelukzakken…“Ja, vies. Eikel vies”, riep het mannetje en gooide zijn trofee loeihard in het oog van zijn zus, die luid krijsend vertrok. Ik deed de sleutel in het sleutelgat in de hoop zonder verdere vragen binnen te kunnen stappen in mijn eigen huis.“Waar is woef?” hoorde ik achter me. Hoewel ik de buurjongen niet rechtstreeks aankeek, voelde ik dat hij voelde dat ik met mijn ogen rolde.“De hond is binnen”, zei ik snel.“Wat doen woef?”&nbsp;“Aan zijn ballen likken”, wou ik gepikeerd zeggen, maar beet een stuk van mijn tong en zuchtte waarschijnlijk niet onhoorbaar. “De hond is binnen aan het slapen. Dutjes, dat kan ‘ie goed, de harige rakker.”“Woef buiten spelen?” vroeg ‘ie weer. En dat was best een goeie vraag. Waarom speelt de hond niet buiten, terwijl het nog best aangenaam is voor de tijd van het jaar? De reden spreekt natuurlijk voor zich. De hond is een ongeleid projectiel dat niet bepaald goed reageert op vreemde prikkels.“Wil je de hond een koekje geven?” vroeg ik lief, de stem in mijn hoofd negerend die schreeuwde om kinderlokkend gedrag te vermijden.“Ja”, riep de kleine enthousiast. Ik begeleide hem naar het hek naast het huis en liet de hond aan de andere kant van het hek tot bij de buurjongen komen. Die stond een beetje angstig klaar met het hondensnoepje in zijn handje. Zodra hij het naar de hond gooide, draaide hij zich om naar mij en vroeg er nog eentje. Zonder kauwen werd het brokje weggewerkt.&nbsp;“Zit, woef!” riep ‘ie tegen de hond, die het bevel straal negeerde en zich concentreerde op het volgende snoepje. Hap. Slik. Weg.&nbsp;“Dag meneer!” riep de buurjongen en spurtte weg, alsof hij plots besefte dat hij niet voor de avondklok thuis zou zijn. Ik vond het verwarrend. De hond ook. Even verwarrend als leuke arbiters.&nbsp;Soms zijn weekenden raar. En verslagen ook. Soms slaat een weekend helemaal nergens op. Zoals een verslag dat slechts twee zinnen over de wedstrijd handelt. Dat kletst maar door. Uit het leven gegrepen, dat wel.Weet je waar ik graag eens op zou kletsen? Ik denk dat ge dat wel weet.

Graag gegeven.Na de trage start tijdens de openingswedstrijd van het nieuwe seizoen, had menig toeschouwer durven hopen dat de knappe koppen van Den Drei deze keer hun verstand er vanaf minuut 1 bij zouden houden. ‘Verrassen’ is echter onze middle name en dus was het weer van dattum. De lijn der progressie was als een groene Franse skipiste. De enige mensen die ge er tegenkomt zijn kinderen tot 4 jaar en hondenwandelaars, omdat ge er haast achterwaarts terug van afglijdt. Tot daar de statistieken. Over naar de beeldspraak, eufemismen en objectieve observaties. Uw wekelijkse dosis onzin volgens het ritme van de lettergrepen op een bedje van vrolijke waanzin.&nbsp;Ook al hebben onze lijven — ik spreek in de eerste plaats voor mezelf — meer weg van een leegstaand vakantiehuisje dan van een vers opgegraven diamant die in de koekenstad geslepen zal worden, alsnog is er weinig aan te merken op de feitelijke funderingen van de groep an sich. Ook de sfeer zit snor. Zoals Napoleon ooit plechtig sprak en plein public: “Amai, wat ben ik content met die nieuwe wedstrijdtenuetjes van onze kersverse sponsors. Ik hoop alleen dat ze na een eenvoudige wasbeurt het zweet kunnen opnemen, zodat het niet tot aan het poepenholleke druppelt, want dat pikt gelijk ne Carolina Reaper.” Napoleon was dan niet de grootste van gestalte, zijn taalgebruik was niet klein te krijgen. Dat is algemeen geweten en vanaf nu in uw voordeel bij het spelen van Trivial Pursuit. Of in de metro als ge van het type zijt dat graag interessante weetjes op openbare plakken predikt.&nbsp;Nemen gaat niet zonder geven. En dat maakt onze ploeg zo geweldig. In de eerste helft zijn wij gevers. Gevers van kansen, gevers van doelpunten, gevers van een voorsprong. Aan de tegenstander welteverstaan. Gelukkig zijn onze supporters braaf, welopgevoed en hebben ze doorgaans een zachte kern. Daarbovenop hebben ze vertrouwen in de afloop. Bij ons hoeft er niet te worden opgeroepen tot kalmte en vrezen we geen bestorming van het veld. Bij ons komt het altijd goed. Ook dat geven we nog graag even mee.Aangezien de eerste helft de moeilijkste blijkt, de tweede swingt als een tiet, en de derde traditiegetrouw vlot gewonnen wordt, zelfs al is de kantine van de tegenstander gevuld met nazaten van ABBA, Boney M. en The Trammps. Laten we de volgorde eens omdraaien. We starten met de derde helft, veranderen niets aan de gemakkelijke tweede, en doen die moeilijke eerste als laatste. Plannetje, toch? Zo drukken we elke tegenstander de kop in. Zeker diegene van het type waaraan je kan zien hoe ze ruiken, en dat is niet naar lavendel. Het is trouwens wetenschappelijk bewezen dat kleine hoeveelheden alcohol zorgen voor meer testosteron, en dat is wat we momenteel bij het eerste fluitsignaal missen. Problem solved. Geen dank. Er een ‘r’ tussen knallen en klaar.&nbsp;Afgelopen weekend was dit geniale, briljante en onmiskenbaar fantastische idee nog niet tot ons doorgedrongen, maar konden we de score die voor de rust in ons nadeel was, al snel ombuigen door een tactiek toe te passen waar iedereen op zat te wachten: gebruik maken van onze ervaring, schuiven als één blok, en meer doelpunten maken dan de tegenstander. Handbal kan simpel zijn. En schoon. Ontroerend zelfs. De coach kreeg zo’n brede glimlach op zijn gezicht dat het leek alsof hij auditie deed voor platenkast. The winner takes it all werd luidkeels meegebruld in de kantine. Niet door ons, dat spreekt voor zich. Wij zijn van het bescheiden type. Gevers, remember?Schoten droop af met lange, natte haren. Vernederd, bebloed en bezweet, als een Bouvier na een auto-ongeluk. Maar ze bleven sympathiek, dat wel. En als ze volgende keer op bezoek komen in het pittoreske Hoboken, dan mogen ze van ons met kol spelen. Beloofd.&nbsp;Gevers hé…

Nakende boetes.Terwijl de schuldenberg van Vlaamse gemeenten groeit tot 8,5 miljard, gaf een uitgedund Sasja 3 zijn supporters zoveel waar voor hun geld, dat er prompt blauw bloed door hun aderen stroomde. Het wedstrijdverloop was nochtans bijzonder lang in het voordeel van de bezoekers, die pas halverwege de tweede helft ons ware gelaat, onze ontegensprekelijke kwaliteit en ons buitengewoon doorzettingsvermogen te verteren kregen. Gelukkig duurt een handbalwedstrijd 60 minuten, en was onze stramme spiermassa opgewarmd na 45. Het relaas van de valreep, neergepend in ‘t&nbsp; Nederlands, hier en daar aangevuld met omgedraaide vraagtekens&nbsp; en woorden met de letter ‘s’, die ge met uw tong tussen uw tanden moet uitspreken. Ware winnaars trekken immers buitenlands talent aan, en houden daar dan rekening mee. ¿Y tú qué te habías imaginado?In de opmerkelijke openingsfase keken onze trouwe, talrijk aanwezige en — het mag gezegd worden — bloedgeile supporters met bezorgde blik toe hoe hun favoriete team, sinds dit seizoen versterkt door een nieuwe Chef, strompelde als een gepensioneerde zonder nieuwe heupen. Met de gedrevenheid en passie van een pot confituur nam de wanhoop de bovenhand en was doelgerichte precisie even ver zoek als de geloofwaardigheid van de Vlaamse formatie. In plaats van adrenaline leek het alsof er enkel dikke perensiroop door onze aderen pompte, als gevolg van een soort mechanische apathie. Het was dan ook niet lang wachten op het officiële bericht van de Antwerpse politie, gericht aan de bestuurder van de club, omtrent de nakende boetes voor het betreden van de lage emissiezone: als we blijven spelen zoals dit weekend — als een oude, slecht opgewarmde diesel — dan zal ons de toegang tot het rijk der Liga 2 ontzegd worden, alsook de binnenstad. Por suerte, sentíamos que todo iba a salir bien.Efficiëntie, snelheid, souplesse en een hoge afwerkingsgraad… allen waren sluimerend aanwezig, maar werden vakkundig opgespaard tot het laatste kwartier. Wie dan pas de sporthal betrad en zich niet informeerde naar het eerste deel van de wedstrijd, kreeg een spannende apotheose voorgeschoteld waarvan de beelden op TikTok probleemloos meer viraal zouden kunnen gaan dan de Hawk Tuah en de Aalsterse torenpoepster tezamen.&nbsp;De plotse piek in de verkoop van seizoenabonnementen is bij deze verklaard. Wij trekken nieuwe fans binnen, zoals den Da Giovanni toeristen. De nada.&nbsp;Naar het voorbeeld van Yaroslava Mahuchikh, die zich de avond ervoor op de Memorial Van Damme uiterst elegant over 1 meter 97 wist te gooien, sprong Den Drei even vlot en sierlijk over zijn tegenstander, de ploeg die de naam van een 14e-eeuwse schelm draagt, die vrij als een vogel in de veertiende eeuw door Duitsland trok en iedereen voor de gek hield met zijn streken. Erop en erover dus. Dankzij oppeppende woorden van de coaches tijdens de rust, een opmerkelijke tegenaanval en op het juiste moment een wereldsave. Opmerkelijke taferelen. Check het op de socials. Revisa en las redes sociales.En zo kunnen we concluderen dat we vlot aan de leiding staan, zoals het hoort. Dat de nieuwe Coach aan 100% presteert, zoals verwacht. En dat de verjaardagsmedley, ter gelegenheid van het eenentwintigste levensjaar van onze interim-keeper, nog steeds swingt als een tiet. Dat de Pat er op de koop toe eindelijk nog eens ene kon geven, deed goed aan zijn hartje, zijn heupen en aan onze knaldrang.Hoewel het spreekwoord zegt dat de eerste klap een daalder waard is, is het toch degene die op het einde meer doelpunten maakt dan de tegenstander, die aan het langste eind trekt. El que marque más goles que el oponente, puede apuntarse la victoria.De kop is eraf. Laat de rest maar komen. Vamos.&nbsp;

Thuis		Uit
HC Aalst	13/09	Sasja HC
Sasja HC	20/09	DB Gent
Apolloon Spurs	27/09	Sasja HC
Sasja HC	04/10	HC AtomiX
Elita Lebbeke	11/10	Sasja HC
Sasja HC	25/10	Hv Arena
Desselgemse HC	09/11	Sasja HC
HC Roeselare	15/11	Sasja HC
Sasja HC	22/11	HC Overpelt
HHV Meeuwen	29/11	Sasja HC
Sasja HC	06/12	Heist-ODB
Sasja HC	13/12	HC Aalst
DB Gent	24/01	Sasja HC
Sasja HC	31/01	Apolloon Spurs
HC AtomiX	08/02	Sasja HC
Sasja HC	21/02	Elita Lebbeke
Hv Arena	28/02	Sasja HC
Sasja HC	14/03	Desselgemse HC
Sasja HC	28/03	HC Roeselare
HC Overpelt	25/04	Sasja HC
Sasja HC	02/05	HHV Meeuwen
Heist-ODB	09/05	Sasja HC