Liga 3

Handbalclub Roeselare

HC Heist o/d Berg

Uilenspiegel HV

HC Eeklo

Sasja HC

HC Don Bosco Gent

HC Olva Brugge

HC Leuven 2019

HK Waasmunster

Handbalclub Thor

HBC Evergem

HV Arena

Als beoefenaar van de fijne literaire kunsten is het keer op keer een ongemakkelijk moment om wildvreemden tegen te komen die zich plots, vanuit het niets, uiten als fan. De onophoudelijke stroom aan irrationele complimenten zorgt dikwijls voor situaties die zich aan de gênante kant van het sociale spectrum bevinden. Zeker als de fans het tegenovergestelde geslacht hebben en spontaan de linker dan wel de rechter borst ontbloten — als een kudde nieuwsgierige waterbuffels die hun begeerlijk lijf in de strijd gooien om een glimp op te vangen van de zonsondergang boven de Chinese bergvalleien — in de hoop om de heilige graal van een handtekening of selfie te ontfutselen. Hiervoor is het woord awkward uitgevonden.Nog gênanter wordt het als de fan in kwestie de coach van de tegenstander blijkt te zijn. Ondanks de verwoede poging om incognito te blijven door middel van cultureel toegeëigende vermomming mocht het niet baten. Uw pennenvriend werd met Oost-Vlaamse tongval getrakteerd op een surrealistische wervelwind van pluimen en lofredes. Tegenover mij een man, die als een acrobaat balancerend op het slappe koord tussen bewondering en onbehaaglijkheid, een lawine van lieve woordjes uitspuwde alsof hij een geactiveerde vulkaan was. Er werd net niet gemuild. Toch schoon, hoor ik u denken, erkenning die verder reikt dan de eigen gelederen, tot voorbij de Kennedytunnel zelfs? Schoon, toch? In theorie wel.In de praktijk neigt het eerder naar een leep manoeuvre om al tijdens de opwarming voor de nodige afleiding te zorgen. Om de gemoederen te manipuleren onder het mom van sympathie, een vleugje steun, gepresenteerd op een bedje van genegenheid.&nbsp;Er is al voor minder gevochten.&nbsp;Als objectief observator is het belang van neutraliteit uiteraard van levensbelang. Deze&nbsp; deontologie, het ethisch aspect van deze verantwoordelijke rol, zal nooit of te nimmer verbroken worden, zolang er inkt in de pen zit. Deze gelofte is niet voor niets een heilige eed die de ruggengraat vormt van de vierde macht in de samenleving, diep geworteld in de fundamenten van de opdracht die mij wekelijks roept, een onwrikbaar kompas dat klaarheid schept in de vaak tumultueuze zeeën van nieuws en informatie. Net als beleefd blijven tegenover de tegenpartij. Een aartsmoeilijke queeste die bloed, zweet en tranen kost.&nbsp; Gelukkig kan ik mij deze week beroepen op Artikel 12, regel 16 en die gaat als volgt: de uitzondering bevestigt de regel.&nbsp;Voelt ge ‘t al komen?Kloefkappers, die stroppendragers. Mottige malloten. Wij organiseren speciaal een drank- en eetfestijn met aangepaste muzikale begeleiding, druipen die zurkeltrutten na het laatste fluitsignaal af in plaats van zich als een zwerm hongerige sprinkhanen op de lokale toog te storten. Deze schokkende afwijking van de norm, een bijna buitenaardse gebeurtenis in de wereld van Liga 3 zal vergaande gevolgen met zich meedragen. Schrijf dat maar op.Er is al voor minder gevochten.Het sportieve luik dan… Er werd getrokken, er werd geduwd. Aan beide kanten evenveel. Er werd gescoord, er werd gemist. Aan beide kanten evenveel. Het gelijkspel was een correcte samenvatting van de wedstrijd. Duidelijk? Allez dan. Ge moet weten, Artikel 12, regel 17 gebiedt mij om de vorige regel slechts 1 paragraaf in te mogen zetten. Beloofd is beloofd.De enige echte winnaar van de partij was de eenzame scheidsrechter. Hulde aan deze jongeman, en proficiat met je 12e verjaardag. Chapeau. Het was niet eenvoudig om deze twee partijen, wiens rivaliteit al begon toen de aarde nog jong was en de goden met verbazing toekeken, uit elkaar te houden. Laat staan om ze een potje te laten handballen zonder noemenswaardige schermutselingen. Hou het maar eens in toom, zo’n bende testosteronbommen, wild om zich heen graaiend, verlangend naar het sportieve lichaam van weleer, de glorieuze titan uit een vervlogen tijdperk, gebeiteld uit het zuiverste marmer. Giet daar een sausje van frustratie, tegenslag en teleurstelling over, gooi er nog een anticlimax tegenaan en voeg een gezonde portie knaldrang toe…&nbsp;Allemaal in koor?&nbsp;Er is al voor minder gevochten!Binnenkort revanche, Gent? Waarschuw de plaatselijke horeca al maar. Dan leren we die mannen uit het Gentse feesten. Al dan niet met plaksnor en sombrero. We zien wel.&nbsp;Merci voor te komen, bedankt om te gaan.&nbsp;Krak, boem.

Sasja 3

<h3>4 keer winst op een rij</h3>‘t is leuk om de winnaar te blijven,&nbsp;dat vinden wij best imposant.&nbsp;Ge moet echter niet overdrijven,&nbsp;dat is voor niemand plezant.&nbsp;Gedichtje. Omdat het kan.Er zit nog een pak meer poëtische schoonheid verborgen in een ploegsport als de onze. Meer dan je op het eerste zicht zou denken. In de WhatsApp groep bijvoorbeeld, waar vrijwilligers zichzelf opwerpen om zonder verpinken taxi spelen als het openbaar vervoer weer eens aan het staken slaat, waar bij verre verplaatsingen op kosten van de club busjes geboekt worden, waar er al dan niet gerelateerde themafeestjes aangekondigd worden, en waar een fiere coach kan laten weten dat hij goed is thuisgeraakt na een emotioneel bewogen wedstrijd en dito derde helft.&nbsp;Schoon.&nbsp;Zelfs niet-actieve participanten blijven er stiekem plakken om mee volgen en zich één te voelen met schoonste derde ploeg van ‘t stad. Ongelijk kunnen we ze niet geven.&nbsp;Dat de opkomst van de actieve leden deze week eerder aan de lage kant was, zien we graag even door de vingers. Zelfs de coach ontbrak dit weekend — gelukkig hebben we er wel een paar ad interim — en ook een busje huren had weinig zin, er zouden twee plaatsen over zijn. De schoonheid voltrok zich echter wel op het plein zoals een meesterwerk dat langzaam onthuld wordt op het doek van de grootmeester, die met elke penseelstreek een laag verwondering toevoegt en met elke kleurnuance de zintuigen betovert. Want wat bleek? Die vlezige, zweterige Antwerpse torso’s hadden een bovennatuurlijke aantrekkingskracht bij de talrijk aanwezige supporters van de tegenpartij. Vooral bij diegene die hun kleine boodschap zittend lozen.&nbsp;Kort samengevat: dat er een paar touch hadden, dat een plaatselijke witte broek een plateau pinten naar de cabine kwam brengen, dat diezelfde witte broek een onafscheidelijke band met haar vaas rode wijn had, en dat het bij momenten alle kanten uit kon gaan. Voeg daar aan toe: warme hapjes voor een schappelijke prijs. Hechtel-Eksel kent zijn volk.&nbsp;De wedstrijd zelf zindert volgens de legende nog steeds na in de Limburgse kleedkamers. Arena is een ploeg waar de gemiddelde leeftijd lager ligt dan de houdbaarheidsdatum van onze coach zijn nieuwe heupen. De scheidsrechters waren dan weer van het chaotische type, onder de indruk van het niveau zich voor hun neus afspeelde. Bij momenten verwarden ze de spelregels wel met die van een potje korfbal, maar dat deden ze zo consequent en aan beide kanten, dat we zonder klachten huiswaarts keerder. Wel met een klinkende overwinning. Zelfs op het meest cruciale moment van de wedstrijd, wanneer de twee minuten als waren het Black Friday deals naar onze kop werden geslingerd. Den Drei stond nog met drei op het plein — die symboliek, prachtig — tegenover een voltallige tegenstander, maar wist het hoofd koel te houden. En zelfs te scoren. Zweten was het wel. Pompen of verzuipen. We kozen voor pompen. Het publiek werd gek, hitsig zelfs. Er moest geregeld gedweild worden, niet per se op het veld.&nbsp;Het was magisch.Er is een plaats met veel betekenis en geschiedenis, genaamd Sorghvliedt, waar mogelijkheden verscholen liggen, en waar wij collectief onszelf mogen zijn, zonder vooroordelen en vol van troostende gedachten. Waar ruimte en tijd elkaar de hand reiken, onvolkomenheden worden toegedekt met zachte dekentjes en solidariteit hoogtij viert. En waar al eens een tournee teveel gegeven mag worden. Daar worden zelfs de bebaardste venten flink week van. Elke week opnieuw. Als natte kranten. Veeg ons maar bijeen. Wij pulseren ijverig verder op elkaars hartslag.&nbsp;Was het maar al donderdag.&nbsp;Of nee, zaterdag, want plaksnor, poncho en sombrero liggen klaar om er een lap op te geven. Voltallig. Gent. Eitjes gaan we pellen. En vieren.&nbsp;Ook de stiekeme meelezers zijn meer dan welkom. Net als de bezoekende stroppendragers. Die mogen — voor ze nederig afdruipen, verlangend naar de helende kracht van hun oude Arteveldestad — hun verdriet komen wegdansen op het ritme van de nacht.&nbsp;Als ze maar consumeren.

Hv Arena

Een dieseltjeAanvankelijk begon dit stuk met een geschiedkundige knipoog naar de Brugse Metten, als een episch oproer van onverschrokken moed, een historisch spektakel dat zich afspeelt in het jaar des Heren, 2023, tegen een tot op heden ongeslagen krijgsmacht uit Brugge. Het werd wonderbaarlijk - haast Nobelprijs waardig - omschreven als een heroïsch tableau, waar de Hobokense trots hun geest van onoverwinnelijke met onwrikbare vastberadenheid toonden, en zij zich ten kastele Sorghvliedt verhieven als ware titanen tegen de West-Vlaamse overheersers, de blazoenen van Sasja HC hoog in de lucht houdend.&nbsp;Helaas is de link met Schild en Vriend griezelig glad ijs waar nederige pennenvrienden zoals uw trouwe kroniekschrijver des weekends zich bewust niet aan verbrand. Aan zoveel vastberadenheid ontbreekt het deze ondergetekende — en zeker evenveel mandaat — om deze vertellingen in tijden van peilingen en aankomende verkiezingen een politiek beladen richting te geven, waardoor de dwang om binnen een waargebeurd keurslijf te blijven opgelegd wordt. Het is en blijft een onbetaalde hobby, die voornamelijk bestaat uit smijten met een bal, halsreikend uitkijkend naar de derde helft, al dan niet met omgekeerde peristaltische bewegingen tijdens de rust. Om maar te zeggen: deze veel te lange aanloop kondigt voor de tweede maal aan dat er deze week enkel feiten en waarheden het verslag van de zaterdagse veldslag gehaald hebben.Allez dan.Klokslag 17u — normaliter in menig Vlaams huishouden een gereserveerd moment waar het officiële startschot voor het aperitief wordt gegeven — werd andermaal een wedstrijd op gang geblazen die in staat was de rangschikking in Liga 3 voor goed te veranderen. Iets met een stok en een hoenderhok.&nbsp;Een thuismatch voor de ploeg wiens ‘A’ geregeld synoniem staat voor arrogantie. Daar tegenover, een ploeg met een verre verplaatsing achter de kiezen, wiens stadsnaam twee letters bevat die in het plaatselijke dialect vervangen worden door de achtste letter van het oorspronkelijke alfabet. Oordelen doen we niet, gniffelen natuurlijk wel. Met grote G. Prachtig uitgesproken.&nbsp;Nooit eerder was den Drei, ondanks het reeds uitvallen van verschillende kanjers, zo compleet en dat werd meteen duidelijk. Met vaste, zekere tred werd een verschil uitgebouwd waar menig trainer trots op zou zijn. Trots die op verbluffende wijze werd aangewakkerd, opgehitst en opgezweept tijdens de rust, met haast onnavolgbare filosofische input waar de heren Plato en Socrates nog steeds van onder de indruk zijn. De vrees dat deze uitnodigende reflectie op de term “balverlies”, gecombineerd met "voorsprong op de tegenstander" de spelers van de thuisploeg danig in de war zou sturen, kon al snel opgeborgen worden. Na een kort moment van bezinning over de aard van concurrentie, vooruitgang, menselijke waarden en het streven naar voldoening, zag iedereen al snel in dat, terwijl competitie een fundamenteel aspect van de menselijke natuur kan zijn, het belangrijk is om de ethische en sociale implicaties ervan te overwegen en te streven naar een balans tussen de groep, persoonlijk succes en het creëren van een rechtvaardig en empathisch speelveld.&nbsp;Toch?De tweede helft werd er van kant gewisseld, maar nooit van leider. Die positie was voorbehouden aan de knapste, de strafste, de schoonste, de scherpste… de ploeg die het beste met de bal kon smijten. Daar waar de vorige weekends nog in het teken stonden van gelijke kansen voor alle partijen, zal deze zaterdag de annalen ingaan als het begin van een nieuw hoofdstuk.&nbsp;Den Drei is een diesel, beheerser van de logge tred, wiens hart klopt in de cadans van bedaarde beweging. In een wereld die zich haast, waar de razernij de snelheid van het dagelijkse ritme beheerst, staat deze trage diesel fier als een baken van rust en bedachtzaamheid te midden van de storm. Een storm die raast door Liga 3 en pas begin mei in het verre Oostende zal gaan liggen. En wie uiteindelijk aan het langste eind zal trekken? Daar moet je geen drei keer over nadenken. Wel nog even volhouden.Krak. Boem.

Handbal Brugge

<h3>Los ausentes estan equivocados</h3>Wat hebben Antwerp, KV Mechelen, Club Brugge, STVV, RWDM, Genk, Westerloo en AA Gent met elkaar gemeen? Klopt, net zoals die andere topclub — Den Drei — moesten zij afgelopen weekend de punten delen met hun tegenstander. De Stones zongen het al in ‘69: You can’t always get what you want. En gelijk hadden ze. We kunnen het wel proberen, dan krijgen we misschien wat we nodig hebben.Het moet gezegd en bevestigd worden dat het niveau van Liga 3 aanzienlijk hoger ligt dan dat van de laagste reeks. Gelukkig, want verschil moet er zijn. Maar dat de lat bij lange nog niet op limbohoogte ligt, en dat er op papier geen tegenstander bestaat waar den Drei niet vlot over zou moeten walsen, dat leest gij — aandachtige lezer — wel tussen de lijnen. Ge moet overigens niet alles geloven wat er op papier staat. Kijk maar naar de boekhouding van Melikan Kucam, de cover van Dag Allemaal of de Bijbel. Voor ge het weet moet ge ‘t komen uitleggen in Ter zake.&nbsp;Een gelijk spel dus. Iedereen evenveel. Eerlijk verdeelde punten. Karl Marx pinkt een traantje weg. Verbazen mag het dan weer niet dat wij veel liever winnen dan gelijk spelen. Logisch, dat is hoe menig topsport brein geprogrammeerd is, en dat is bij ons niet anders. Er was uiteraard ruimte voor teleurstelling, verdriet, pijn en zelfs rauw. We leven tenslotte in 2023 en het voelen, begrijpen en uitten van emoties moet ge aan die ruwe bolsters van Den Drei geen twee keer vragen. Grote monden, kleine hartjes. Ons verdriet verdween al snel in de derde helft, want het was met warme hapjes en gerstenat uit Kansas dat zijn naam te danken heeft aan de ketel waarin het werd gebrouwen. Soms kan het eenvoudig zijn. Bier als therapie, separatorvlees als medicijn.In het onuitputtelijke rijk van het creatieve handbalspel, zijn er momenten waarop de bron van inspiratie droog lijkt te staan, als een uitgestrekte woestijn zonder spoor van een oase. Het is in deze ogenblikken van ogenschijnlijke leegte dat we de ware kracht van onze mentale weerbaarheid kunnen ontdekken. Den Drei is dit seizoen als een sluimerende vulkaan die wacht op een aantal ontbrekende ingrediënten. Eens voltallig zal een uitbarsting in voegen treden die zijn weerga niet kent. Het wordt ongenadig, vastberaden, gruwelijk, woest, meedogenloos en zelfs op het randje van barbaars. Wanneer dat precies plaats gaat vinden is moeilijk te voorspellen. Misschien donderdag al? Op training? Of net na de training… aan de gloednieuwe toog? Ik denk het wel.Wat is er wel voorspelbaar? Behalve de ontknoping van de laatste Jan Verheyen film, het exacte uur van de zonsopgang op 12 april 2026 en de getijden van de oceaan? Wel… op zaterdag 25 november haalt ge best uw grootste sombrero en plaksnor uit de kast en begeeft ge u naar Sporthal Sorghvliedt te Hoboken alwaar ‘El Dia De Los Dreios’ plaats zal vinden, een Mexicaans getinte, allesomvattende dag waarop eerst gehandbald, vervolgens gegeten en tot slot gefeest zal worden. Kosten noch moeite zal gespaard worden. De opbrengst gaat naar uw favoriete club.Los ausentes estan equivocados — vraag maar aan de topscoorder van afgelopen weekend om het te vertalen. Naar ‘t schijnt habla bastante español.&nbsp;Voila. De reklam voor ons feest is bij deze op niet-subtiele wijze op gang getrapt.&nbsp;Si? Olé!

<h3>Een beetje verlies hebt ge altijd</h3>Een wijze coach van een op papier onverslaanbare ploeg zei ooit: “Hoe meer ge wint, hoe dichter ge bij verlies komt”. Grammaticaal correct, inhoudelijk helemaal van ‘t padje. Zo kennen we hem. Tegelwijsheden bij de vleet en op geijkte momenten een tournee. Zalig.Als de weg er naartoe drie keer langer duurt dan de officiële speeltijd, dan weet ge dat ge of diep in de Limburg zit, of diep in West-Vlaanderen. ‘t Was het laatste. Roeselare: noch bos, noch zee. Wel ver rijden. Langs Lokeren, Gent, Kortrijk en Izegem. Helemaal tot daar waar ze de mensen ondertitelen.&nbsp;Terwijl bussen vol Japanse toeristen zich in de Rodenbachstad focussen op de belforttoren en het Klein Seminarie, alwaar ze zich traditioneel suf fotograferen, wordt Den Drei op de warmste zaterdag in september ooit in de gehele geschiedenis van de mensheid, verwacht in een plaatselijke sportzaal met punt-elastische vloer, gelegen in de Blekerijstraat, voor het spel waar ons hart vol van is. We hebben er véél voor over. Om 19u30 op 126 km van uw eigen warme nest aan de opwarming beginnen bijvoorbeeld, om een uur later de tweede wedstrijd van het nog prille seizoen aan te vangen… faut le faire. Da’s passie.&nbsp;En deze keer zonder kol, want Team Roeselare houdt zijn ballen graag griploos en bezweet. Ieder zijn ding, ieder zijn genot. Ook van genoten: de twee aanwezige lokale scheidsrechters die nog hoogstpersoonlijk getuigen waren van Schuwe Maandag. Google dat maar. En schuw dat ze waren om ook maar één foutje bij de thuisploeg te fluiten. Het was wel Vrijgevige Zaterdag qua twee minuten straftijd aan onze kant. Google dat maar niet.Swat, daar moeten we boven staan. Hand in eigen boezem dan maar. We zouden allerlei excuses kunnen verzinnen of alternatieve feiten op tafel gooien waarmee we de pijn proberen te verzachten. We kunnen het steken op het fluitconcert van Bompa Scheid, op de tropische temperaturen, de bal, de zaal, het late uur, Willy Phlypo... op eender wat.&nbsp;Onwaarheden en frustraties. Overdrijvingen en gezwans. We moeten het durven erkennen, onder ogen zien en toegeven. Het verlies is groot. Niet per se de wedstrijd, daar hoeven we niet al te lang bij stil te staan. In voetballand zouden drie doelpunten op dertig minuten onder ‘waar voor uw geld’ vallen. In het handbal is dat echt te weinig om een tweede helft mee door te komen. Tel daarbij op, een bezoekende keeper wiens schelp nog naar de verpakking ruikt. De rekening werd ons gepresenteerd, en we konden niet anders dan ze betalen. Daar waren we halverwege de derde helft al over.Het was écht een groot verlies, want de sponsor van de shotjes op de nu al legendarische Drei-feestjes is erin geslaagd te struikelen over een denkbeeldige streep en daarbij met volle overgave ene belangrijke pees te scheuren — die ene die verwijst naar de belangrijkste held uit de Trojaanse Oorlog. Spijtige zaak. Met spoed naar de spoed. De automatische poorten van het heilige Sint-Vincentius openden zich, waarna een dozijn verpleegsters zich met een overdosis liefde over de vier van Den Drei ontfermden. In zijn kielzog een bezorgde coach, en nog wat later 7 ploegmakkers die wat gouden medicijntjes met witte schuimkraag kwamen brengen. Toch een klein gelukje dan. ‘t Is en blijft een ploegsport natuurlijk. En een plezante. Ondanks dat puntenverlies. Dat maken we wel goed. Dat halen we wel in. Den Drei vergeeft, maar vergeet niet. Dat de wraak op Roeselare zoet zal zijn. En kleverig. Onze ballen plakken wel… En dat zullen ze heweten hebben.Volgend weekend rust. Niet enkel voor de revaliderende. ‘t Zal deugd doen. Het seizoen was al zwaar. De weg naar Liga 2 is nog lang. Het is een gegeven dat het avontuur nog vol onvoorziene omstandigheden en verrassende wendingen zit.En een beetje verlies, dat hebt ge altijd.

<h3>Zonder beelden, geen bewijs.&nbsp;</h3>Qua lastjes, vermoeidheid, te laat arriveren en de grootte van de kater werd er door Leuven amper weerwerk geboden. Jammer genoeg kunnen prestaties van de avond voordien nog niet op het blad door de tafel worden ingegeven.&nbsp;In ‘t groen deze keer, want sommigen waren met de fiets gekomen. In ‘t groen, want sommigen hadden dringend nood aan een groter model van bloeske. In ‘t groen, want het blijkt zo te zijn dat wanneer ge met uw ploegske promoveren zult, ge zo veel zweet dat ge een dubbel aantal tenu’kes nodig hebt. Er is ook een officiële uitleg, maar daarvoor moet ge het reglement maar eens bestuderen. Of met de coach bellen.De wedstrijd zelf dan? Die werd stipt om 16.00 u. op gang geblazen.De scheidsrechters hadden afgesproken dat ze elk in het voordeel van 1 van de beide ploegen zouden fluiten. Spijtig genoeg was enkel die van Leuven komen opdagen. Desalniettemin — een woord dat meer dan dertien letters telt en in principe gemakkelijk vervangbaar is door het volkse ‘echter’ of ‘nochtans’, maar door het sporadisch gebruik ervan de schrijver in kwestie best schrander laat overkomen — toverden de helden van den Drei mits enige spitsvondigheden het scorebord in hun voordeel.&nbsp;Toegegeven, er werd al eens gemist, de cirkel kreeg al eens een teen te veel te verwerken, en soms ontvingen spelers gretig de welgekomen rustminuten van de toezichter der spelregels. Aan de andere kant stond de wedstrijd ook bol van bovennatuurlijke flitsen uit kapotte knieën, gestopte penalty's, machtig combinatiespel, charmante doelpunten en talrijke onderscheppingen. Het mag gezegd worden.&nbsp;Kortom: eerst stonden we een beetje achter, dan stonden we lekker voor, en na drie kwart wedstrijd gaven we in het zinderende slot de overwinning niet meer uit handen. De tegenstander werd met andere woorden vakkundig bij elkaar geveegd. Bijna zo professioneel als de grootste der tafelmannen, die zonder verpinken zijn epische veegkunsten tentoonspreidde telkens een zweterig lijf de gladde sporthalvloer ontsierde. Wat kunnen die mannen niet?&nbsp;Het publiek — dat voor de gelegenheid uitsluitend uit familie bestond — zag dat het goed was. Na ruim een uur boeiende wedstrijd werd deze officieel afgefloten met een keurig resultaat in het voordeel van de thuisploeg: 30 tegen 25. Iedereen goedgemutst, vooral de C, want dat is ne joviale…&nbsp;Aansluitend werd nog een verjaardag gevierd. Tot nu toe zijn er geen beelden opgedoken van genodigden die tegen een combi staan te pissen. Als die alsnog beginnen te circuleren, dan ontkent de jarige alvast in alle talen dat hij op de hoogte was van het incident.&nbsp;Einde bericht.

Tram 4Het is zaterdag en de afstand van de zon tot de maan verhoudt zich als nooit tevoren. De goden van Den Drei staan klaar om in de eerste wedstrijd van het nieuwe jaar — beste wensen aan alle trouwe lezers — mythische proporties aan te nemen. Mythische proporties? Precies. Die omschrijving is nu al genomineerd als understatement van het jaar. Het sluitende bewijs leest ge hieronder in precies 2 711 karakters (inclusief de spaties), oftewel 452 zorgvuldig gekozen woorden.&nbsp;Komt ’ieHet is niet voor niets dan er een getal bestaat dat in de joodse, christelijke en islamitische traditie een speciale betekenis geniet. Zelfs in de bestseller alles bestsellers komt het zo frequent voor dat het inbeeldingsvermogen van de schrijver in vraag gesteld kan worden. Een kleine greep uit de Bijbel leert ons immers dat het betrekking heeft op voorbereiding en verwachting, op vasten en boetedoening, en op zuivering en quarantaine. Dat de zondvloed evenveel dagen en nachten duurde (Genesis 7:12) en dat Noach precies zolang wachtte voordat hij de ark opende (Genesis 8:6). Dat Mozes exact dit aantal dagen op zijn berg zat om er de Tien geboden te ontvangen en de Israëlieten er evenveel jaar over deden — onder leiding van Mozes — om op hun sandalen door de woestijn te ploeteren. Dat Goliath de Israëlieten evenveel dagen uitdaagde voordat David hem ging bevechten (1 Samuël 17:16). Dat Jona in Ninive een preek afstak over het verwoesten van de stad en — u zal het moeilijk geloven — dat de verwoesting over uitgerekend zoveel dagen zou plaatsvinden (Jona 3:4). Zelfs dat Jezus na zijn doop even lang vastte in de woestijn én op de koop toe precies zolang verscheen aan zijn volgelingen na zijn opstanding, alvorens naar de hemel op te varen (Handelingen 1:3).&nbsp;Dat Den Drei er dan die bewuste zaterdag in slaagt om de wedstrijd binnen het aantal afgesproken speelminuten af te sluiten met exact dat aantal doelpunten… dat is godverdomme miraculeus.Voor het eerste in zijn relatief korte geschiedenis voltooit Den Drei door samenspel, doorzettingsvermogen en inzet als ploeg, datgene waarvoor elke speler ‘s ochtends uit zijn bed stapt: de 40 op het scorebord zetten.&nbsp;Een weekend om nooit te vergeten.&nbsp;Wat moet ge nog onthouden van de wedstrijd? Moest het doelpunt van de jongste van den hoop niet afgekeurd zijn, dan had dit verslag een pak moeilijker geweest. Hetzelfde kan gezegd worden over 3 mislukte vliegers, een lange bal die niet aankomt en een 4-tal show-in-den-bungalow probeersels die het doel missen.&nbsp;Merci, gasten. Petje af.&nbsp;Volgens Wikipedia kan worden gesteld dat het getal 40 altijd te maken heeft met een periode van eerst een ingrijpende gebeurtenis, vervolgens een tijd van rijping en ten slotte een metamorfose, een overgang naar een nieuwe fase en de vreugde die daarbij hoort.&nbsp;Die omschrijving lijkt sterk op een accurate samenvatting van Den Drei, toch?Volgende keer zal Brasschaat eraan geloven. Wie stil is en zich dermate concentreert, hoort ze al bibberen tot hier. Zouden we erin slagen om deze keer ‘het kleinste getal dat op twee verschillende manieren geschreven kan worden als de som van twee kwadraten’ te halen? Dan kan ik al aan het verslag beginnen.Amen.

<h3>Optie 4: twee keer legendarisch</h3>&nbsp;Met de eindeloze zoektocht naar de mooiste woorden in het verschiet, ligt de insteek voor dit stukje natuurlijk voor de hand. Het palet aan dubbelzinnige woorden en verwijzingen moet zo gekozen worden dat ze zowel naar de wedstrijd, als naar het eerste dansfeest van den Drei kunnen refereren.&nbsp;Beiden zijn immers nu al legendarisch: iedereen in tenue, jong en oud door elkaar, onverwachtse vreugdesprongetjes, fabelachtige move’kes, bakken zweet en naar het einde toe zelfs hoogoplopende emoties.&nbsp;See what I did there?Leuk, maar voor de hand liggend, toch?&nbsp;Doen we niet. Andere boeg.&nbsp;Wiskunde!&nbsp;Acht maal acht. Da’s vierenzestig. Trek daar eenenzestig af, en de uitkomst is drie. Of drei. Dat is een gegeven, een constante, Een onontkenbare afspraak. Helaas werkt dit als groepskreet nét iets minder. Spijtig wel, want een bijzonder gevatte vondst van El Capitan.&nbsp;Op slinkse, doch legale manier kon ondergetekende het schetsboek inkijken waarin de kreten genoteerd staan die het net niet haalden, en waarom:<h3>Optie 1</h3><ul><li>(speler) We gaan er ene pakken!&nbsp;</li><li>(groep) Pakken! Pakken! Pakken!</li></ul>→ Leuk, maar te banaal. Op het randje ongepast zelfs. Omdat nog niet iedereen meerderjarig is.<h3>Optie 2</h3><ul><li>(speler 1) Ge haat geen maandag, ge haat kapitalisme</li><li>(speler 1) Wat gaan we dan doen?</li><li>(groep) Staken staken staken!</li><li>(speler 2) En rood is…</li><li>(groep) troef</li></ul>→ Te links.<h3>Optie 3</h3><ul><li>(speler) De politie is uw…</li><li>(groep) vriend!</li></ul>→ Goed geprobeerd, David, maar nee!&nbsp;We moeten het dus doen met...<h3>Optie 4</h3><ul><li>(speler 1): 8 maal 8</li><li>(speler 2): min 61</li><li>(groep) Drei!</li></ul>Wie een ander voorstel heeft, mag het op een gele briefkaart aan het secretariaat bezorgen.De wedstrijd dan: beide partijen beginnen elk met 7 spelers, eenvoudig uit elkaar te houden zijn aan de hand van de kleuren van hun truitjes. De scheidsrechters zijn met 2 en tellen in totaal 3 fluiten.De thuisploeg maakt 16 doelpunten meer dan de tegenpartij en kroont zich zo tot winnaar van de wedstrijd, die overigens niet langer duurt dan 2 keer 108 000 seconden.&nbsp;De vuilsten der spelers krijgen meermaals 2 minuten rust. Als straf voor hun gedrag. Soms terecht, soms minder. Maar steeds welgekomen, die rust.In helft 1 en 2 opgeteld komt de jeugd exact 43 minuten, 12 seconden en 316 honderdsten aan bod, terwijl de ervaring het met de overschot van de speelminuten moet zien klaar te spelen. Deze verdeelsleutel even narekenen is niet verboden, wel overbodig en onbeleefd.Den Drei gooit 11 keer naast het doel, 5 keer op de linkerpaal, 1 keer op de rechter. De deklat wordt 2 keer geraakt, de laatste keer vliegt het leer zelfs tot tegen het plafond. Amai.De hoogst gemeten hartslag wordt afgeklokt op 189 en toegeschreven aan die met het hoogste rugnummer, wanneer een geblondeerde brunette op de tribune haar geföhnde lokken zwoel achterover zwiert. De rest ziet het ook, maar hun hartslag wordt niet gemonitord.&nbsp;Het bewijs is overduidelijk: Pythagoras was een handballer.Volgende week laten we die van Schoten verschieten. Want deze overwinning smaakt naar meer. Net zoals de eerste editie van ons feest. De afwezigen hadden nooit eerder zoveel ongelijk. Voor zij die er wel waren: lof en dank. En tot de volgende!

Brasschaat Handbalclub

<h3>Probleemgeval</h3>Den drei zit met een probleem.&nbsp;Geen vapende ex-international die geregeld zonder rijbewijs achter het stuur kruipt, of&nbsp; stoelen-, pinten-, en vuurpijl-gooiende supporters met een stadionverbod boven het hoofd, noch soep of puree smijtende klimaatactivisten met fluoriserende hesjes die zich vastlijmen aan het plein - integendeel, er was zelfs geen kol te bespeuren — en zelfs geen nachtrust-verstorende jongelui die onder ouderlijk toezicht onze spelers in rechtopstaand beeld portretteren voor hun virale stories… hashtag actueel, zeg.&nbsp;Geen van dat alles, en gelukkig maar.&nbsp;En toch een probleem? Zeker wel: een luxeprobleem! En niet één!&nbsp;Luxeprobleem 1: ze dagen op met een equipe die meer dan 14 spelers telt, waardoor de geselecteerde tafelverantwoordelijke van dienst een kwartier vroeger ter plekke aanwezig moet zijn om de administratie rond te krijgen.&nbsp;Ware helden, die tafelmannen (-vrouwen of -X’en). Het mag gezegd worden.&nbsp;Want schrijfkramp ten spijt moet diezelfde zichzelf al in het zweet gewerkte stakker bijna 30 strepen zetten om het aantal doelpunten bij te houden dat Sasja 3 op relatief eenvoudige, doch spectaculaire wijze bij elkaar sprokkelt. Gelukkig maakt de tegenpartij een pak minder potten, maar de reden daarachter komt verderop nog uitgebreid aan bod (zie Luxeprobleem 4).Luxeprobleem 2: Den Drei krijgt als tegenstander een hoopje ploeg voorgeschoteld dat in 1 sporthal onderdak geeft aan 2(!) volwaardige cafetaria’s. Op die manier krijgen wij weinig andere keus dan dubbel zo lang te blijven plakken en de biljarters uit Hemiksem hun ding te laten doen.Keus. Biljarten. Ba dum tssLuxeprobleem 3: jarigen moeten gevierd worden. Met een openingsdoelpunt bijvoorbeeld. De derde helft wordt ingezet halverwege de eerste — al was het toen nog stiekem. Medleys worden meermaals luidkeels ingezet en meegebruld, kussen, wensen en parels uit de moderne dansmuziek vullen de ruimte.&nbsp;Dolle pret… vóór, tijdens én na de wedstrijd. Wat een tijden.En tot slot, het 4e luxeprobleem: staan de lange broeken in promotie? Er bieden zich meer gegadigden aan die vrijwillig plaats willen nemen tussen de palen, dan dat er levende leden van ABBA zich de Eurovisiesongfestival-overwinning kunnen herinneren.En wat blijkt… de wonderen zijn de wereld nog niet uit! Een debuut dat de krantenkoppen haalt. Klopt het dan toch dat talent altijd komt bovendrijven? Is het een familiale gave? Is het een kundigheid die vakkundig onderdrukt werd?&nbsp;Het antwoord is: zo moeilijk is dat niet, doelman spelen. Het zijn de emo-rockers onder de handballers; ze worden graag oppervlakkig geraakt en gaan dikwijls eigenlijk gewoon in de weg staan. Tikkeltje lui ook, want ze moeten maar 1 keer per wedstrijd naar de overkant lopen, en speciaal daarvoor legt de scheidsrechter het spel stil.&nbsp;Over die laatste trouwens geen klachten.Wie tot hier het lezen heeft volgehouden krijgt nog een paragraaf over het sportieve, want terwijl (minstens één van) de afwezige de wind in zeilen heeft, gaat het de aanwezigen eveneens voor de wind. Een speciale vermeldingen voor de jongste op het veld, én voor de oudste. En eigenlijk ook voor al die anderen, en zéker de keeper(s): proficiat!Een blik op de stand spreekt boekdelen: op 1 punt van de leider — die een wedstrijd meer gespeeld heeft. Voor het zicht op de titel is een bril overbodig. Als we maar niet overmoedig worden.&nbsp;De belangrijkste vraag is en blijft: wat trek ik aan op het Sasja 3 feest op 12 november aanstaande, waar u als trouwe lezer, in vol ornaat aanwezig moet zijn, en waarvoor unaniem het thema DISCO als dresscode gekozen werd.Als dat geen luxeprobleem is, dan eet ik mijn (geleende) schelp op.&nbsp;

<h3>De jeugd van tegenwoordig</h3>Daar staan ze dan, de ene al hariger dan de andere. Een strijdlustige middagzon baant zich een weg naar het Pajottenland. De tuin ligt vol met bladwijzers, voor wie niet meer weet waar we gebleven zijn… hoofdstuk 3: herfst.&nbsp;Van spanning is geen sprake. Tot de kerkklokken op hun gekende wijze drie keer schallen en de tijd aanbreekt om deze gezapige zondag vaarwel te zwaaien.&nbsp;Deze wedstrijd is beslissend, allesbepalend, cruciaal en doorslaggevend. Synoniemen zijn de max. De mentale knop wordt omgedraaid. De switch gemaakt. Vandaag verdedigt Groot-Bijgaarden zijn leiderspositie. Vandaag wordt het kaf van het koren gescheiden. Deze dag kent geen genade. De zwakken moeten er af. ‘t Is godverdomme gene kattenpis.&nbsp;Het is stil in de kleedkamer. Een teken van opperste concentratie, van stilte voor de storm.&nbsp;Ils sont les meilleursSie sind die BestenThese are the championsDie MeisterDie BestenLes grandes équipesThe championsOp tonen van de Champions League betreedt den Drei het veld en krimpt de tegenstander tot kaboutergrootte in elkaar van de schrik. Hoogmoed is our middle name, weet u nog? Leren uit fouten uit het verleden doen wij niet. Kruiwagens, zeg ik u.Omdat er geen enkele scheidsrechter de ballen heeft om deze topper te fluiten krijgt een toevallige passant het mandaat om de wedstrijd in goede banen te leiden. Met alle gevolgen van dien. Er vallen gelukkig geen gewonden. Wel veel doelpunten. Vooral langs onze kant.De jeugd laat zien wat ze waard zijn: flitsend en vol zelfvertrouwen. Een comfortabele voorsprong wordt vlot uitgebouwd en met de nodige vliegertjes afgewerkt. De eerste helft eindigt dan ook dik in ons voordeel, en dat voordeel wordt in de tweede helft alleen maar verder opgeschaald. Met nog een dikke 12 minuten op de klok passeert het leer voor de 30e keer de keeper van de tegenstander en is de strijd gestreden. Volgens bepaalde bronnen was het gekreun en gekerm van de thuisploeg tot diep in de Brusselse agglomeratie te horen. De jeugd floreert! Wat een prestatie. De rest van de wedstrijd is voor de oude garde. 11 doelpunten voorsprong.Over de laatste 12 minuten hoeven we weinig woorden vuil te maken. Drie letters zijn genoeg. Een T, een K en een U. Ge zet ze zelf wel in de juiste volgorde, neem ik aan? Het rijmt op zure frut.Die eindstand bovenaan klopt wel degelijk.&nbsp;Maar hey, de boog kan niet altijd gespannen staan. Het goede nieuws is: de nieuwe leider is gekend, het kampioenenbal lonkt. Nog een paar keer promoveren en we spelen tegen de eerste ploeg.&nbsp;Volgende week is het rust, want ook kampioenen moeten af en toe eens rusten. Een veel drinken.Hou ons maar in de gaten!

#	Team	Ptn
1	HC Roeselare	18
2	Heist-ODB	17
3	Uilenspiegel HV	16
4	HC Eeklo	14
5	Sasja HC	12
6	DB Gent	11
7	O. Brugge	10
8	HC Leuven 2019	8
9	HK Waasmunster	5
10	HC Thor	4
11	HBC Evergem	3
12	HV Arena	2

Thuis		Uit
Sasja HC	30 - 25	HC Leuven 2019	W
HC Roeselare	18 - 15	Sasja HC	L
Sasja HC	27 - 28	Uilenspiegel HV	L
Heist-ODB	27 - 27	Sasja HC	D
Sasja HC	32 - 16	O. Brugge	W
HBC Evergem	27 - 32	Sasja HC	W
HK Waasmunster	20 - 30	Sasja HC	W
HV Arena	27 - 35	Sasja HC	W
Sasja HC	24 - 24	DB Gent	D
HC Eeklo	29 - 25	Sasja HC	L
Sasja HC	09/12	HC Thor
HC Leuven 2019	13/01	Sasja HC
Sasja HC	20/01	HC Roeselare
Uilenspiegel HV	27/01	Sasja HC
Sasja HC	03/02	Heist-ODB
O. Brugge	25/02	Sasja HC
Sasja HC	02/03	HBC Evergem
Sasja HC	09/03	HK Waasmunster
Sasja HC	23/03	HV Arena
DB Gent	20/04	Sasja HC
Sasja HC	27/04	HC Eeklo
HC Thor	04/05	Sasja HC