Sasja 3 - HC Don Bosco Gent

Als beoefenaar van de fijne literaire kunsten is het keer op keer een ongemakkelijk moment om wildvreemden tegen te komen die zich plots, vanuit het niets, uiten als fan. De onophoudelijke stroom aan irrationele complimenten zorgt dikwijls voor situaties die zich aan de gênante kant van het sociale spectrum bevinden. Zeker als de fans het tegenovergestelde geslacht hebben en spontaan de linker dan wel de rechter borst ontbloten — als een kudde nieuwsgierige waterbuffels die hun begeerlijk lijf in de strijd gooien om een glimp op te vangen van de zonsondergang boven de Chinese bergvalleien — in de hoop om de heilige graal van een handtekening of selfie te ontfutselen. Hiervoor is het woord awkward uitgevonden.

Nog gênanter wordt het als de fan in kwestie de coach van de tegenstander blijkt te zijn. Ondanks de verwoede poging om incognito te blijven door middel van cultureel toegeëigende vermomming mocht het niet baten. Uw pennenvriend werd met Oost-Vlaamse tongval getrakteerd op een surrealistische wervelwind van pluimen en lofredes. Tegenover mij een man, die als een acrobaat balancerend op het slappe koord tussen bewondering en onbehaaglijkheid, een lawine van lieve woordjes uitspuwde alsof hij een geactiveerde vulkaan was. Er werd net niet gemuild. Toch schoon, hoor ik u denken, erkenning die verder reikt dan de eigen gelederen, tot voorbij de Kennedytunnel zelfs? Schoon, toch? In theorie wel.

In de praktijk neigt het eerder naar een leep manoeuvre om al tijdens de opwarming voor de nodige afleiding te zorgen. Om de gemoederen te manipuleren onder het mom van sympathie, een vleugje steun, gepresenteerd op een bedje van genegenheid. 

Er is al voor minder gevochten. 

Als objectief observator is het belang van neutraliteit uiteraard van levensbelang. Deze  deontologie, het ethisch aspect van deze verantwoordelijke rol, zal nooit of te nimmer verbroken worden, zolang er inkt in de pen zit. Deze gelofte is niet voor niets een heilige eed die de ruggengraat vormt van de vierde macht in de samenleving, diep geworteld in de fundamenten van de opdracht die mij wekelijks roept, een onwrikbaar kompas dat klaarheid schept in de vaak tumultueuze zeeën van nieuws en informatie. Net als beleefd blijven tegenover de tegenpartij. Een aartsmoeilijke queeste die bloed, zweet en tranen kost.  Gelukkig kan ik mij deze week beroepen op Artikel 12, regel 16 en die gaat als volgt: de uitzondering bevestigt de regel. 

Voelt ge ‘t al komen?

Kloefkappers, die stroppendragers. Mottige malloten. Wij organiseren speciaal een drank- en eetfestijn met aangepaste muzikale begeleiding, druipen die zurkeltrutten na het laatste fluitsignaal af in plaats van zich als een zwerm hongerige sprinkhanen op de lokale toog te storten. Deze schokkende afwijking van de norm, een bijna buitenaardse gebeurtenis in de wereld van Liga 3 zal vergaande gevolgen met zich meedragen. Schrijf dat maar op.

Er is al voor minder gevochten.

Het sportieve luik dan… Er werd getrokken, er werd geduwd. Aan beide kanten evenveel. Er werd gescoord, er werd gemist. Aan beide kanten evenveel. Het gelijkspel was een correcte samenvatting van de wedstrijd. Duidelijk? Allez dan. Ge moet weten, Artikel 12, regel 17 gebiedt mij om de vorige regel slechts 1 paragraaf in te mogen zetten. Beloofd is beloofd.

De enige echte winnaar van de partij was de eenzame scheidsrechter. Hulde aan deze jongeman, en proficiat met je 12e verjaardag. Chapeau. Het was niet eenvoudig om deze twee partijen, wiens rivaliteit al begon toen de aarde nog jong was en de goden met verbazing toekeken, uit elkaar te houden. Laat staan om ze een potje te laten handballen zonder noemenswaardige schermutselingen. Hou het maar eens in toom, zo’n bende testosteronbommen, wild om zich heen graaiend, verlangend naar het sportieve lichaam van weleer, de glorieuze titan uit een vervlogen tijdperk, gebeiteld uit het zuiverste marmer. Giet daar een sausje van frustratie, tegenslag en teleurstelling over, gooi er nog een anticlimax tegenaan en voeg een gezonde portie knaldrang toe… 

Allemaal in koor? 

Er is al voor minder gevochten!

Binnenkort revanche, Gent? Waarschuw de plaatselijke horeca al maar. Dan leren we die mannen uit het Gentse feesten. Al dan niet met plaksnor en sombrero. We zien wel. 

Merci voor te komen, bedankt om te gaan. 

Krak, boem.