HC Welta Mechelen - Sasja 3

Sasja 3 laat tegenstander achter in opperste staat van verwarring.

Het hele circus begint fraai en veelbelovend. Zowel in aantal, als mentaal moeten de Mechelaars alvast hun meerdere erkennen in dit nieuw samengesteld handbalteam dat met enige trots als derde ploeg onder de Sasja-vlag gaat opereren. Deze complementaire groep tijgers bestaat grotendeels uit ex-internationals, oud geleerden en jonge wolven. Wat een team.

The boys are back in town. 

Een professionele opwarming in groep, onder leiding van de enige heer die zich voor de gelegenheid in een keurig trainingspak weet te hijsen — van een oud-werkgever weliswaar — en de goesting groeit zienderogen. Welta daarentegen ziet zijn kansen slinken en voelt de vernedering al hangen. Waren onze kloten even groot als ons zelfvertrouwen, dan hadden we kruiwagens nodig. Dat kan hier niet meer misgaan. Zelfs niet wanneer het noodlot een eerste keer toeslaat. De eerste blessure. Kut! En dat voor iemand wiens naam andere associaties oproept. Nog voor het eerste fluitsignaal. Lullig. 

Maarrrr… koppen laten hangen, dat doet Den Drei niet. 

Scoren evenmin. Althans niet voordat de tegenstander een paar doelpunten mag uitlopen. Cadeautje uit Antwerpen. De trein is vertrokken. Bestemming: een klinkende overwinning.

Ach, alle begin is moeilijk. 

Helaas geldt dat ook voor de rest van de eerste helft en een groot stuk van de tweede. De tegenstander, die het niet moet hebben van zijn bankzitters, noch van zijn coach, blijkt taaier dan gedacht en krijgt als het ware vleugels. En ook een beetje hulp van de scheidsrechter. Vooral de keeper blijkt een dikke uitslover. De voltallige bank van Den Drei probeert verwarring te zaaien door aan te geven dat de volgende pegels wel eens naar de bovenhoeken gericht kunnen worden... Helaas brengt dergelijke vuile truuken deze klassebak niet van de wijs. Ook het volgende salvo lage ballen weet hij moeiteloos uit zijn netten te houden. Zelf pirouetten helpen niet. 

Onze doelman is te herkennen aan zijn lange broek. 

De eerste helft eindigt in het voordeel van de Mechelaars. Gelukkig worden de punten pas op het einde uitgedeeld, toch? Duidelijke taal, een tactisch plan en strenge woorden van de coach moeten soelaas brengen. 

Na de rust komt de ploeg in het rood fris en monter uit de kleedkamer om finaal gehakt te maken van de Maneblussers, die het fysiek moeilijk zullen krijgen en geen appelsientjes hebben gegeten. Erop en erover dan maar. Zoals een echt topteam dat doet. Met schitterende combinaties, verstandige wissels, prachtige plaatsballen en samenspel dat blijk geeft van hoog niveau. De voorsprong wordt traag, maar gestaag uitgebouwd. 

Tot het noodlot opnieuw toeslaat. De fysiek van de tegenstander blijkt toch best oké en de kleine voorsprong wordt uit handen gegeven. Die vervelende keeper blijkt overigens opnieuw in weg te staan, deze keer zelfs bij menig open kansen. Een mid-season transfer lonkt voor deze man. Liefst naar het buitenland.

De tijd dringt. Het einde van de wedstrijd nadert. De spanning is te snijden. 

Gelukkig keert dan eindelijk het tij. Van de sterke tegenstander is niets meer te bespeuren. Onder luid gejuich en gezang komt de virtuositeit van Sasja Drei dan toch eindelijk bovendrijven. We zijn ondertussen helaas aan de derde helft begonnen. De officiële wedstrijd werd luttele momenten daarvoor afgefloten. Een wedstrijd die alles bij elkaar 48 doelpunten telt, gelijk verdeeld onder beide partijen. Dat hadden die Mechelaars niet zien aankomen. Volgens sommige bronnen is de verwerking van deze ongeziene sportieve verrassing enkel therapeutisch te verzachten. 

Tot slot dringt zich nog een vergelijking met de Rode Duivels op: aan individueel toptalent geen gebrek; tenuetjes die het atletisch lijf van menig speler in de verf zet; een coach wiens actieve carrière zover achter de rug is dat menig jonge spelers hier geen herinnering aan heeft; en menig supporter die zal bevestigen dat er nog wel wat werk aan de winkel is.

Kortom, een wedstrijd van Sasja 3 bijwonen is bijzonder, en kan alle kanten op. Niet altijd de goede, maar zo gaat dat in het leven. Weet dat falen niet bestaat, er kan enkel bijgeleerd worden. 

Want vergeet niet: die eerste punten zijn binnen. En volgende week is Leuven aan de beurt. Laat die kruiwagens maar aanrukken. Ik ben alvast benieuwd in welke staat we ze huiswaarts gaan sturen. 

The boys are back town, en dat zal die town geweten hebben.